________________
अनगारधर्मामृतवपिणी टी० १० १६ सुकुमारिकाचरितवर्णनम् विप्रहाय त्यक्त्वा इहागतः-कथमेत्तद् युक्त, यत् निर्दोपा सुकुमारिका निहाय सागरदारकोऽत्र समायात इति । एव वहीभिः 'खिज्जणियाहि य' खेदनिकामिःखेदपूर्णाभिस्तथा ' रुटणियाहि य 'स्टणियाभिश्च देशीयोऽय शब्दः, रोदनक्रियायुक्ताभिः वाग्भिः उपालभते सागरदत्तो जिनदत्तस्य उपालम्भ करोतीत्यर्थः ।
तत खलु जिनदत्तः सार्थवाह सागरदत्तस्य सार्थवाहस्यान्तिके एतमर्थ श्रुत्वा निशभ्य यौव सागरदारकस्तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य सागरक दारक स्चपुत्रमेव वक्ष्यमाणपकारेण अबादीत्-हे पुत्र ! त्वया खल दुष्ठ अशोभन कृतम् यत्-सागरदत्तस्य सार्थवाहरय गृहादिह हव्यमागतः, तत्-तस्माद् गन्छ खलु त्व हे पुत्र ! एवमपि यथास्थितस्तथैव सागरदत्तस्य सार्थवाहस्य गृहम् । सागरदारको जिनदत्तं सार्थवाहमेवमवादीत्-हे तात ! अपि-निश्चयेन — आइ' इति वाक्यालकारे अह दारिय अदिट्टदोस पइवय विप्पजहाय इह मागओ वहहिं खिज्जणियाहि य रुट्टणियाहि य उचालभइ ) हे देवानुप्रिय ! क्या यर बात योग्य हैअथवा कुलमर्यादा के लायक है, या कुल की योग्यता के अनुसार है या कुल को शोभित करे ऐसी है, जो सागरदारक विना किसी दोषके देखे-पतिव्रता सुकुमारिका दारिका को छोड़कर यहा आ गया है इस प्रकार अनेक खेदपूर्ण एव रोदनक्रिया युक्त वचनोंसे सागरदत्तने अपने सबधी जिनदत्तको ठपका-उलाहना दिया। (नएणंजिणदत्ते सागरदत्तस्स ण्यम सोच्चा जेणेच सागरए दारए तेणेच उवागच्छद, उवागच्छित्ता सागरय दारय एवषयासी-दुहुण पुत्ता तुमे कय,सागरदत्तस्स गिहाओ इह व्वमागए, तेण त गच्छह ण तुम पुत्ता ! एवमविगए, सागरदत्तस्स गिहे, तएण से मागरए जिणदत्त एव वयासी-अवि आइ अह ताओ!
હે દેવાનુપ્રિય! શું આ વાત વાજબી છે? કુળ મર્યાદાને લાયક છે ? અથવા તો કુળની ચોગ્યતા મુજબ છે ? કુળને શોભાવનારી છે ? કે જે સાગર દારક કઈ પણ જાતના દેવ જોયા વગર પતિવ્રતા સુકુમારીકા દારિકાને ત્યજીને અહીં આવી ગયો છે ? આ રીતે મનને દુભાવનારા તેમજ ગળગળા થઈને રડતા રડતા ઘણા વચનથી સાગર પોતાના વેવાઈ જિનદત્તને ઠપકે આ (तएण जिणदत्ते सागरदत्तस्स एयमह सोचा जेणे सागरए दारए तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सागरय दारय एव वयासी-दुटुण पुत्ता तुमे फय सागरदत्तस्स गिहामो इह हव्यमागए, तेण त गच्छह ण तुम पुत्ता ! एवमविगए, सागरदत्तस्स गिहे, तएण से सागरए जिणदत्त एव वगासी-अवि आइ अह