________________
साताधर्मकथासू दुदके आत्मा मुक्तः, तत्रापि च खलु तानो जातः को श्रदास्यति मया ममे स्वकण्ठे महाशिला दूधा जगावे उदके आत्मा मुक्त, परन्तु तस्मिन्नुदकेऽपि मम तलस्पर्शो जातः इति मम वचन क श्रद्वाम्यति ? पुनत्र - तेतलिपुत्रेण मया शुष्के तृण = तृणपुजेऽग्निकाय पक्षिष्य प्रज्वलिते तस्मिन् आत्मा मुक्त, परन्तु सोऽग्निकाय 'निजाए' विध्यातः-उपशात इत्येवमपि मदीय वचनं कः श्रद्धास्यति ? न कोऽपि इत्येव स तेवलिपुत्रः ओहयमणसरुप्पे अपहृ तमनः सकल्प =भग्नोत्साह' सन् यावद् ध्यायति = आर्त्तध्यान करोति ॥ मु० १०॥ मुक्को, तत्थणि बाहे जाए को मेरा सहिस्सह । तेन लिपुत्त्रेण सुक्कसि तणकृडसि अगणिकाय परिचित्ता अप्पा मुझे तत्थ वि से अगणिकाण विज्झाए को मेघ सद्दहिस्सह । ओश्यमणसरुप्पे जाय झियायइ ) मुझ तेतलिपुत्र ने एक बहुत बड़ी शिला का गलेमें नाधी और बार में अधाह अतार अपुरुष प्रमाण जल में कूद पडा परन्तु वह जल कूदते री थाह वाला बन गया अथाह नहीं रहा मेरी इस सन्य घात पर भी कौन श्रद्धा करेगा। इसी तरह मुझ तेतलिपुत्रने एक बडे भारी शुल्क घास के ढेर में अग्नि लगाई और उस में अपने आप को प्रक्षिप्त कर दियापरन्तु वह अग्नि वुझ गई उसने मुझे भस्म नहीं किया मेरी इसबात को कौन श्रद्धा रूप से स्वीकार करेगा । इम प्रकार अपहृत मन संकल्प वाला बन कर - उत्साह रहित होकर वह तेतलिपुत्र अमात्य आर्तध्यान में पड़ गया || सू० १० ॥
4
स्थणि था जाए को मेय सदहिस्मइ । तेतलिपुत्त्रेण सुक्कसि तणकूडंसि अगणिकाय पक्खिवित्ता अप्पा मुक्को तत्थवि से अगणिकाए विज्झाए को मेय सहहिस्सइ ? ओडयमणसकप्पे जान झियाय )
અથાહે
મે તેલિપુત્રે એક બહુ ભારે મેટી શિલા ( પથશે ) ગળામા ખાધી અને ત્યાર પછી હું અથાહ ( ઊંડા ) અતાર અપુરુષ પ્રમાણ જેટલા પાણીમા કૂદી ગયા પણુ કૂદતાની સાથે જ પાણી થાહવાળુ ( છીછરું ) થઈ ગયુ, ( ઊંડુ) રહ્યુ નહિ મારી આ વાત ઉપર પણ કાણુ વિશ્વાસ મૂકશે ? આ પ્રમાણે જ મે તેલિપુત્રે એક બહુ મેટા ભારે સૂકા ઘાસના ઢગલામા અગ્નિ પ્રગટાવ્યે અને તેમા બે પેાતાની જાતને ઝપલાવી દીધી પણ તે અગ્નિ ઓલવાઇ ગયે તેણે મને ભસ્મ કર્યો નહિ મારી આ વાતને કાણુ શ્રદ્ધેય માનીને સ્વીકારવા તૈયાર થશે ? આ રીતે તે અપહતમન સ પાળેા ( હતાશ ) થઈને નિરુત્સાહી બની ગયા અને ધ્યાનમા ડૂબી ગયે॥
८८
॥
(+
