________________
मनगारधर्मामृतपिणी टी० अ० १४ तेतलिपुत्रप्रधानचरितवर्णनम् मात्रुवन् 'अपरिजाणमाणे ' अपरिजानन , तदागमनमननुमोदयन् अनभ्युत्तिष्ठन्अभ्युत्थानाधकुर्वन् 'परम्मुहे ' पराङ्मुवा-विमुग सन् सतिष्ठते । ततः खलु तेतलिपुत्रः सनाधनम्य राज्ञः खे पञ्जलिं करोति । 'तएण' ततः खलुतेवलिपुत्रेण अवलिकरणानन्तरमपि प जनक बनो राजा जनाद्रियमाणः, अपरिजानन् , अनन्युत्तिष्ठन् तूप्णीक परामुखः सतिप्ठते । तत' खलु तेतलिपुत्रः कनकध्वज विपरिणत-विपरीत ज्ञाला ' भीग जार सजायभए ' भीतो यावत् सजातभय , एनमनदत्-मनस्यकथयत्-म्प्टः खलु मम मम पिपये कन जो राजा, उसका कोई आदर किया-न उसके आनेकी कोई सराहना की और न उठकर उसे लिया री। इस तरह अनादर अननुमोदन एच अनभ्युस्थान करते हुए वे रोजा प्रत्युत उस ओरसे अपना मुंह फेर कर बैठ गये। (तपण तेतलिपुत्ते कणगज्झरस्स अजलि करेड) तेतलिपुत्र ने आते ही राजा कनकध्वज को नमस्कार किया-(तएण से कणगज्झए राया अणाढायमाणे तुमिणीप परम्मुहे सचिट्ठइ) तो भी उन कनक ध्वज राजा ने उस अजलि करने का भी कोई आदर नहीं किया केवल चुप चाप ही विमुग्व बना हुआ पैठा रहा-(तएण तेतलिपुत्ते कणगन्मयं विप्परिणय जाणित्ता भी सजायभए एव चयासी) तय तेतलिपुत्र ने कनक वज राजा को विपरीत जानकर भीत (भय पाया हुओ) यावत् सजात भय होकर मन में ऐसा विचार किया-(रुटे ण मम कणगज्नए राया) कनक वज राजा मेरे ऊपर रुष्ट हो गये हैं। (हीणे ण मम कणઆદર ન કર્યો, તેમના આવવાની સરાહના ન કરી અને ઉભા થઈને તેમને સત્કાર્ય પણ નહિ આ રીતે અનાદર, અનનમેદન અનભુત્થાન કરતા તે રાજા तेभनी त२५ थी मी श्वान भी गया (तएण तेतलिपुत्ते कणगज्झयास अजलिं करेइ ) ततलिपुत्रे मारतानी साथै or शत नयने नमा२ यो
(तएण से कणगज्झए राया अणाहायमाणे तुसिणीए परम्मु हे सचिइ) છતાએ રાજા કનકધ્વજે તેમના નમસ્કારને પશુ ઉચિત સત્કાર કર્યો નહિ ફક્ત તેઓ ચુપચાપ મફેરવીને બેસી જ હ્યા
(तपण तेतलिपुत्ते कणगज्झय विप्परिणय जाणित्ता भीए जार सजायभए एव वयासी)
ત્યારે તેતલિપુત્ર અમાત્યે રાજા કનકધ્વજને પ્રતિકળવથઈ ગયેલા (નારાજ થયેલા) જાણીને ભયભીત યાવતું સજાતભય વાળા થતા મનમાં વિચાર ४. उ (मटेण मम कणगमए राया ) ४६५४ २ion भास 6५२ नारा