________________
..
.
अनगारघामृतवपिणी टी० अ० १९ पुण्डरीक-फडरीकचरित्रम् पौरुष्याप्रयमे प्रहरे पाध्याय करोति, कृत्या 'अडमाणे' यानत् अटन उच्चनीचम यमकुलेषु भिक्षार्थ परिभ्राम्यन् 'सीयलुक्ख' शीनरूत-शीत-पर्युपित, रूक्ष घृतादिरहित पान भोजन प्रतिगृनाति, प्रतिगृह्य 'अहापजत्तमितिकटु' यथापर्याप्तमिति कृत्वा उदरभरणपर्याप्तमिदमन्नमितिमनसि कृत्य 'पडिणियत्तइ ' प्रतिपडिवजह, छडक्वमणपारणगसि पढमा पोरिसीए मज्माय करेह करित्ता जाव अडमाणे सीयलुक्ख पागभोयण पडिगाहेड, पडिगाहित्ता अहापज्जत्तमि त्ति कट्टु पडिनियत्ता-जेणेव थेरा भगवतो तेणेव उवागच्छह, उवागच्छित्ता भत्तपाणं पडिदसेइ, पडिसित्ता येरेहिं भगवतेहिं अभणुन्नाए समाणे अमुच्छिा अगिद्धे अगढिरा अणझुवपणे विल मिव पगगभूएण अप्पाणेण त फास्तुण्सणिज्ज असणपाणग्वाहम साइम सरीरकोहगसि पक्खिवह ) वहाँ आकर के उन्हो ने स्थविर भगवतों को वदना नमस्कार किया। वदना नमस्कार करके बाद में उन्हो ने उनसे दुवाराचातुर्याम-चतुर्महाव्रतरूप धर्म को धारण किया। जब षष्टक्षपण की पारणा का समय आया उस समय वे प्रथम पौरुपी में स्वाध्याय करते-और स्वाध्याय करके फिर वे उच्च नीच मध्यम कुलों में भिक्षा के लिये परिभ्रमण करते उस समय जो उन्हें शीत-पर्युषित, रूक्ष-घृतादिरहित पान भोजन मिलता-वह वे ले लेते-और यह अन्नसामग्री उदरभरण के लिये पर्याप्त है ऐसा मन में विचार कर वहा से पारिसीए सज्जाय करेइ करित्ता जाव अटमाणे सीयलुग्स पाणमायण पडिताहेइ पडिगाहिता अहापत्तमि त्ति कटु पडिनियत्तई-जेणेव थेरा भगवतो तेणेव उवागच्छइ, उवागत्तिा भत्तपाण पडिदसेइ, पडिदसित्ता थेरेहिं भगर हिं, अभणुन्ना समाणे अमुन्डिर अगिद्धे आगढिर अणझुववणे निलमित्र पण्णगभूएण अप्पाणेण त पोसुएसणिज्ज असणपाणसाइमसाइम सरीरकोढग सि पक्सिवइ)
ત્યા આવીને તેમણે સ્થવિર ભગવતેને વેદના અને નમસ્કાર કર્યા વદના અને નમસ્કાર કરીને તેમણે તેમની પાસેથી બીજીવાર ચાતુર્યામ-ચતુ મહાનત રૂપ ધર્મને ધારણ કર્યો જ્યારે પણ લપણની પારણાને વખત આવ્યું ત્યારે તેઓ પ્રથમ પૌરૂષીમા સ્વાધ્યાય કરતા અને સ્વાધ્યાય કરીને તેઓ ચ્ચ, નીચ અને મધ્યમ કુળમાં ભિક્ષા માટે પરિભ્રમણ કરતા તે સમયે તેમને શીન-પવિત, રૂક્ષ–ઘી વગરને, પાન આહાર મળને તે તેને તેઓ સ્વીકારી લેતા અને “આટલો આહાર ઉદર-પોષણ માટે પૂરતું છે? આવે મનમાં વિચાર કરીને ત્યાંથી પાછા ફરી જતા પાછા આવીને ભિક્ષામાં
