________________
७४३
मनगारधामृतषिणी टी० १० १९ पुण्डरीक-फरीषचरित्रम् जेणेव थेरा भगवंतो तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता, भत्तपाणं पडिदसेइ पडिदसित्ता, थेरेहि भगवतेहि अन्भणुनाए समाणे अमुच्छिए अगिद्धे अगढिए अणझुक्दण्णे बिल मिव पण्णगभूएणं अप्पाणेण तं फासुएसणिज्ज असणपाणखाइमसाइम सरीरकोटगंसि पक्खिवइ । तएणं तस्स पुडरीयस्स अणगारस्स त कालाइकतं अरस विसर सीयलक्ख पाणभोयण आहारियस्स समाणस्स पुव्वरत्तावरत्तकालसमयंसि धम्मजागरिय जागरमाणस्स से आहारे णो सम्म परिणमइ । तएणं तस्स पुडरीस्स अणगारस्स सगरगंसि वेयणा पाउन्भूया उज्जला जाव दुरहियासा, पित्तज्जरपरिगयसरीरे दाहवक्कंतिए विहरइ । तएणं से पुडरीए अणगारे अत्थामे अवलं अवीरिए अपुरिसक्कारपरक्कमे करयल जाव एव वयासी-णमोऽत्थुणं अरिहताणं जाव सपत्ताणं णमोत्थुणं थेराण भगवताण मम धम्मायरियाणं धम्मोवएसयाण पुचि पि य ण मए थेराण अतिए सव्वे पाणाइवाए पञ्चक्खाए जाव मिच्छादसणसल्ले णं पच्चक्खाए जाव आलोइयपडिकते कालमासे काल किच्चा सबसिद्ध उववन्ने । तओ अणतर उध्वहित्ता महाविदेहे वासे सिज्झिहिइ जाव सव्वदुक्खाणमत काहिइ। एवामेव समणाउसो । जाव पवइए समाणे माणुस्सएहि कामभोगेहि णो सज्जइ णो रज्जड, जाव विप्पडिघायमावजइ,सेण इहमवे चेव वहूणसावगाणं०