________________
भनगारधर्मामृतापिणी टी० अ० ९ माकन्दिदारकचरितनिरूपणम ६१५ पुष्यानिका कुरुत, कृत्वा जानुपादपतितो जानुनीयादौच ममा निधार विनम्री भूतौ पनलिउडा' पाञ्जलिपुटौ सयोजितरपुटी, हस्तौ सयोज्यत्ययः 'विणएण' विनयेन=नम्रभावेन 'प-जुवासमाणा' पर्युपासीना-त सेवमानौ तिठतम् , यदा खलु स शैलको यक्ष आगतसमये अवमरे समागते प्राप्तममरे उपलभासवरे एव वदेत्-‘क तारयामि क पालयामि ? ' इति तदा युवा बदतम्-हे शैलक यक्ष ! आग तारय, आवा पालय । शैल को 'भे' युगाभ्यामाराधितो यक्षः 'पर' समर्थः, स युवा रत्नद्वीपदेवताया हस्तात् ' साहत्यि' साक्षात् णित्यारेजा' निस्तारयिष्यति-पार नेष्यति, सङ्कटान्मोचयिष्यतीत्यर्थः, अन्यथा एवमरणे 'भे' युवयोः न जानामि अनयोः शरीरयो. काकीदृशी आपत्तिर्भविष्यति ?, इति 'मन्ने ' मन्ये अह चिन्तयामि ॥ सू. ५ ।। के दिन उचित समय प्राप्त होने पर बडे जोर २ से ऐसा करता है कि मैं किसको तारू किसकी रक्षा करूँ ? इस लिये हे देवानुप्रियो! तुम दोनो पूर्वदिशा सन्धी वनपड में जाओ और वहा उस शलक यक्ष की आराधना करो । आराधन करके फिर उस के समक्ष दोनो घुटनों को और पैरो को टेककर- भूमिपर रखकर- अत्यन्तनमे हुए घडे विनय के साथ दोनो हाथो को जोड कर उसकी उपासना करने में लग जाओं । जब वह शैलक यक्ष अवसर आने पर वैसा कहे कि मैं किसे तारू किसे रक्षित करू? तो तुम दोनों कहना हे शैलक यक्ष ! हम दोनों को यहा से तारों हमारी रक्षा करो। ( सेलए भे जक्खे पर रयण दीव देवयाए हत्याओ साहत्यि णित्यारेज्जा अण्णहा मे न याणामि इमेमि सरोरगाण का मण्णे आवई भविस्सइ) इस तरह तुम
તે શિવક યક્ષ એ શ, આઠમ, અમાવસ્યા અને પૂનમના દિવસે ઉચિત સમય પ્રાપ્ત થતા બહુ મોટેથી આ પ્રમાણે કહે છે કે કોને હ પાર પહોચાડુ ? કેની હુ રક્ષા કરૂ ? એટલા માટે હે દેવાદુપ્રિયે ! તમે બને પૂર્વ દિશાના વનખંડમાં જાઓ અને ત્યા તે રીલક યક્ષની આરાધના કર આનાધના કરીને તેની સામે અને ઘૂંટણે અને પગ ટેકાને ઘણા જ નમ્ર રાબ્દમાં વિનયની ચાથે બને હાથ જોડીને તેની ઉપાસના કરવા લાગો જારે તે રીલક-ચક્ષ સમય આવતા આ પ્રમાણે કહેવા લાગે કે જેને હું પાર ઉતારૂ અનેરોની રક્ષા કરૂ? ત્યારે તમે બને વિનતી કરતા કહે કે-હે રૌલક યક્ષ ! અમો બનેને અહીંથી પાર ઉતારો અમ રી રક્ષા કરે
सेलए भे जस्खे पर रयणदीवदेवयाए हत्याओ साहत्थि णित्यारेज्जा अण्णाहा भे न याणामि इमेसिं सरीरगाण का मण्णे आई भविस्सइ)
