________________
४८०
माताधर्मकथा विदेहराज नरकन्याया एवम् = उक्तप्रकारेणोक्त सन् तदेवन्तथैव कला यातू जितशत्रुममुखान् पडपिरानः मनेशयति, प्रवेश रोघसज्जस्तिष्ठति ||०३४ ॥
मूलम् तपणं ते जियसत्तूपामोक्खा छप्पियरायाणो क पाउप्पभायाए रयणीए जलते सूरिए जालंतरेहिं कणगमय मत्थयछिड पउमुप्पलपिहाण पडिमं पासइ, एसण मही विदेहरायवरकण्णत्तिक महीए विदेहरायवर कन्नाए रुवे य जोठवणे य लावण्णेय मुच्छिया गिन्डा गढिया अज्झोवत्रण्णा आणि मिसाए दिट्टीए पेहमाणा२ चिट्ठति ।
तएण सा मल्ली विदेहरायवरकन्ना पहाया जाव सव्वालकारविभृमिया वहूहि खुजाहिं जाव परिक्खिता जेणेत्र जालघरए जेणेव कणयपडिमा तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तीसे कणगपडिमाए मत्थयाओ त पउम उवणेइ, तएण गंधे णिद्धावइ, से जहानामए अहिमडेति वा जाव असुभतराए चेत्र । तएण ते जियसनूपामोक्खा तेणं असुभेणं गंधेणं अभि
बाद में मिथिला राजधानी के द्वारों को बन्द करवा दीजिये | इस प्रकार उन्हें यहा रोक कर आप अपनी आत्मरक्षा करिये । मल्ली कुमारी के इन वचनो को सुनने के बाद कुमक राजा ने विदेह राजवर कन्या उस अपनी पुत्री मल्लीकुमारी के कहे अनुसार वैसा ही किया । अर्थात् दुतों द्वारा उन सब को अपने यहाँ बुलवा लिया एव उन्हें तल घरों में ठहरा दिया । म्रत्र ३४
66
""
ત્યાર પછી મિયિલા -રાજધાનીના દરવાજાએ ખધ કરાવડાવી દા, આ રીતે તેઓને અહી બધ કરીને તમે આત્મરક્ષા કરી. વિદેહરાજવર કન્યા મલ્ટીકુમારીના વચને સાભળીને કુલક રાજાએ તેણીએ કહ્યુ તે મુજબ જ કર્યું એટલે કે તે વડે તેએ બધાને પેાતાને ત્યા ખેલાવી લીધા અને ગર્ભગૃહેામા तेखाने रोडी सीधा | सूत्र " ३४ " ॥