________________
ઢ
ताधर्मकथासूत्रे
मूलम् - तएण से सुए अन्नया क्याई जेणेव सेलगपुरे नयरे जेणेव सुभूमिभागे उज्जाणे तेणेत्र समोसरिए परिसा निग्गया सेलओ निग्गओ धम्म सोच्चा देवाशुप्पिया। पथगपामोक्खाइ पंच मंतिसयाइ आपुच्छामि मंडुयं च कुमार रज्जे ठावेमि, तओ पच्छा देवाणुप्पियाणं अंतिए मुडे भवित्ता आगाराओ अणगारयं पव्वयामि, अहासुह, तए ण से सेलए राया सेलागपुरं नयर अणुपचिस, अणुपविसित्ता जेणेत्र सप गिहे जेणेव वाहिरिया उटूाणसाला तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सीहासणे सन्निसन्ने, तएण से सेलए राया पथगपामो+खे पंच मतिस सावे, सद्दावित्ता एव बयासी - एव खलु देवाणुप्पिया । भए सुयस्स अंतिए धम्म णिसंते सेविय धम्मे इच्छिए पडि च्छिए अभिरुइए अहण देवाणुपिया । ससारभयउठिवग्गे जाव पव्वयामि, तुम्भ णंदेवाणुप्पिया कि करेह कि ववसाह कि वा ते हियइच्छति ?,
तण ते पथगपामोक्खा सेलग राय एव वयासी-जइणं तुब्भे देवाप्पिया । ससारभउत्रिग्गा जाव पव्त्रयह अम्हाण देवाशुप्पिया । किमन्ने आहारे वा आलवे वा अम्हेऽवि य णं देवाध्विया । ससारभयउत्विग्गा जाव पव्वयामो, जहा देवाणुपिया | अम्ह वहुसु कज्जेरा य कारणेसु य जाव तहा of पव्वतियाणवि समणाण बहुसु जाव चक्खुभूए ।
तएण से सेलगे पथगपामोक्से पचमतिलए एव वयासी