________________
अनगारधर्मामृतवर्षिणीटीका अ १ सू. २४ महावीरसमवसरणम् भगवान महावीर आदिकरस्तीर्थफरः इह-अस्मिन् मंगधदेशे अागता प्रामा नुग्रामं विहरन् समागतः इत्यर्थः, वह संपत्ते' इह अस्मिन् राजगृहे नारे संप्राप्तः 'इह समोस ढे' इह-अत्र समरसृत: अस्मद्भाग्योद येन समागत 'ति भावः। इहै। रानगृहे नगरे शुगशिल के चै-ये-उद्याने यथा पतिरूप यावद्-अवग्रहमवग्रद्य स प मे न तपमाऽऽत्मानं भावपन् विहरति=विराजते ॥सू० २४॥ - मूलम्तएणं से मेहे कंचुइज्जपुरिस्स अंतिए एयमहं सोचा णिसम्महतुढे कोडंबिय पुरिसे, सदावेइ सदाबित्ता एवं वयासी-खिप्पामेवभो देवाणुप्पिया ! चाउग्घंट आसरहं जुत्तामेव उवटुवेह, तहति उवणति । तएणं से मेहे पहाए जाव सव्वालंकारविभूसिए चाउग्घंटे आसरहं दूरूढे समाणे सकोरंटमल्लदामेणं छत्तेणं धारिजमाणेणं महया भडचडगरविंदपरियोलसंपरिकुडे रायगिहस्स नगरस्स दिशा की ओर एक ही लक्ष्य बांध कर जा रहे हैं (एवं खलु देवाणुप्पिया) उसका कारण हे देवानुप्रिय ? यह है कि (ममणे भगवं महावीरे ओडकरे। तित्थकरे इहमागए इह संपत्ते, इह समोयढे इह चेव रायगिहे नयरे गुणसिलए चेइए अहापडिस्वे जाब विहरइ) श्रमण भगवान् महावीर जो आदिकर, एवं तीर्थकर हैं यहां पधारे हुए हैं और ग्रामानुग्राम विहार करते हुए वे आज इस राजगृहनगर में हमलोगों के भाग्योदय से आ पहुँचे है। यहां के गुणशिलक नामक उद्यान • यथा प्रतिरूपक यावत् अवग्रह ग्रहण कर तप और संयम से आत्मा को भावित करते हुए विराजे हैं।स.२४॥
આ બધા ઉગ્ર વગેરેના વશજને એક દિશા તરફ એક જ લક્ષ્ય રાખીને જઈ રહ્યા છે. (एवं खलु देवाणुप्पिया) हेवानु प्रिय ! तेनु ॥२६५ ये छ (समणे भगवं महावीरे आइकरे तित्थकरे इहमागए इह संपत्ते, इह समोसढे इह चेव रायगिहे नयहे गुणासिलये चेइए अहा पडिरूवे जाव विहरइ) શ્રમણ ભગવાન મહાવીર-કે જેઓ આદિકર (સ્વશાસનની અપેક્ષાએ ધર્મની આદિ કરનારા) અને તીર્થકર છે–અહીં પધાર્યા છે. એક ગામથી બીજે ગામ વિહાર કરતા તેઓ આજે રાજગૃહ નગરમાં અમારા સૌભાગ્યના ઉદયથી આવ્યા છે. અહીંના ગુણશિલક નામના ઉદ્યાનમાં યથા પ્રતિરૂપક યાવત્ અવગ્રહ ગ્રહણ કરીને તમે અને સંયમ દ્વારા આત્માને ભાવિત કરતા તેઓ વિરાજે છે સૂત્ર ૨૪