________________
२१२
शाताधमकथाङ्गासन
देवाणुप्पिया! अहं इहं हव्वमागए, संदिसाहिणं, देवाणुप्पिया ! किं करेमि? किं दलयामि? किं पयच्छामि ? किं वा ते हियइच्छि यं? तएणं से अभयकुमारे तं पुव्वसंगइयं देवं अंतलिक्खपडि. वन्नं पासित्ता हट्टतुट्टे पोसहं पारेइ, पारिता करयल संपरिगहियं अंजलिंकङ एवंवयासी-एवं खलु देवाणप्पिया! मम चुल्लमाउयाए धारिणी देवीए अयमेयारूवे अकालडोहले पाउन्भूए धन्नाओ णं ताओ अम्मयाओ तहेव पुव्वगमेणं जाव विणिज्जामि । तन्नं तुमं देवाणुप्पिया! मम चुल्टमाउयाए धारिणीए देवीए अयमेयारूवं अकालडोहलं विणेहि। ताणं से देवे अभएणं कुमारेणं एवं वुत्ते समाणे हट्टतुट० अभयकुमार एवं वयासी-तुमण्णं देवाणुप्पिया! सुणिव्वुय वीसत्थे अच्छाहि, अहण्णं तव चुल्लमाउयाए धारिणीए देवीए अयमेयारूवं दोहलं विणेभि-तिकडे अभयस्स कुमारस्स अंतियाओ प डिणिक्खमड़, पडिणिक्वमित्ता उत्तरपुरस्थिमेणं वेभारपव्वए वेउ व्विय ससुघाएणं समोहणइ, समोहणित्ता संखेजाइं जोयणाई दंड निस्सरह। जाव दचंपि वेउव्वियसमुग्घाएणं समोहणइ समोहणित्ता खिप्पामेव सर्गाजयं स विजयंसफुसियं तं पंचवन्नमेहणिणाओवसोहियं दिव्यं पाउससिरिं विउव्वेइ, विउवित्ता जेणेव अभए कुमारे तेणामेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ताअभय कुमारं एवं वयासी-एवं खलु देवा. णुप्पिया! मए तव पिगट्टयाए सगज्जियासविजुया सफुसिया दिव्या पाउससिरी विउव्विया, तं विणेउणं देवाणुप्पियो। तव चुल्लमाउया धारिणि देवी अयमेयारूवं अकालडोहलं। तएणं से अभयकुमारे