________________
भगवतो जहा ओहि उद्देसएसु' नवरं मनुष्याणां गमका प्रकारो यथा औधिकोद्देशकेषु एतस्यैव शतकस्य प्रथमोद्देशके कथित स्तथैव ज्ञातव्यः । 'सेसं तं चेव शेषं तदेवपूर्व वदेव ज्ञातव्यमिति । 'एवं एए छम लेस्सासु चउवीसं उद्दे भगा' एवम् उपरोक्त प्रकारेण एते उद्देशका पट्ट लेश्यासु चतुर्विशति भवन्ति । प्रत्येकळेश्यानां कृतयुग्मादि चतुश्चतुरुद्देशकसद्भावात् । 'ओहिया चत्वारि' औधिकाश्चत्वार उद्देशका भवन्ति । 'सव्ये ते अट्ठावीसं उद्दे भगा भवंति' सर्वे ते सङ्कलनया अष्टाविंशतिरुवेशका भवन्तीति। 'सेवं भते ! सेव भने ! त्ति' तदेवं भदन्त ! तदेवं भदन्त ! इति ।
॥एकचत्वारिंशत्तमे शतके २१-२८ उदेशका समाप्ताः ॥ उसी पद्धति से शुक्ललेच्या में भी चार उद्देशक कह लेना चाहिये । तथा इन सप्प , आलाप प्रकार स्वयं ही उभावित कर लेना चाहिये। परन्तु मनुष्यों के सम्बन्ध में गमक प्रकार जोला औधिक उद्देशक में कहा जा चुका है वैसा ही यहां वक्तव्य हुआ है। यही यात 'नवरं मणुस्साणं गयो जहा ओहि उद्देसए' इन सूत्रपाठ द्वारा यहां समझाई गई है । 'सेस तं चेव' बाकी का और सब कथन पूर्व के ही जैसा है । 'एवं एए छस्तु लेस्सासु च वीसं उद्देसगा' इस प्रकार छह लेझ्याओं के सम्बन्ध में समस्त उदेशक २४ होते हैं। क्योंकि प्रत्येक लेश्या में प्रत्येक लेवाबालो में कृनयुग्मादिरूप चार चार उद्देशक हैं। तथा-'मोहिश चत्तारि' औधिक उद्देशक ४ हैं। इस प्रकार से सब
આલાપને પ્રકાર સ્વય બનાવીને સમજી લેવું જોઈએ પરંતુ મનુષ્યોના સંબં, ધમાં ગમકેન પ્રકાર ઔધિક ઉદેશામાં એટલે કે-આ ભગવતી સૂત્રના એકતાળીસમા શતકના પહેલા ઉદેશામાં જે પ્રમાણે કહેવામાં આવેલ છે, એ જ प्रभातुं ४थन सभ यु'. मे पात 'नवरं मणुस्खाणे गमो जहा ओहि उद्देसए' मा सूत्रपाद्र।२। मडियां समन छ, 'सेस त चेव' माडीनु भानु तमाम ४थन पसा 31 प्रमथेनुं छे. 'एचएएच छसु लेस्मासु चवीसगं' उसगा' २ रीत मा ७ बेश्यामाना सधमा सघणा भजीन २४ यावास ઉદેશાઓ થઈ જાય છે કેમ કે દરેક લેક્શામાં-એટલે કે દરેક વેશ્યાવાળા
मा तयुभ तयुमा ३५ यार यार शाय। थाय छे. तया 'भोहिया જત્તા ઔવિક ઉદ્દેશાઓ ૪ ચાર છે. આ રીતે બધા મળીને ૨૮ અઠયાવીસ ઉદેશાઓ થઈ જાય છે.