________________
भगवती
'सरागस' सरागस्प - रागच्चादेव कर्मसम्बन्धी गमावतोऽस्थापि जीवस्येत्यर्थः उपलक्षणत्वात् द्वेपयुक्तस्यापि रागद्वेपशेः सहचरितत्वात् । तथा 'सवेयस्स' सवेदस्य स्त्र्यादिवेदयुक्तस्य, तथा 'सम' हम्स' मोहकर्मकस्य 'समरस' सलेश्वस्य लेश्यायुक्तरय 'ससरीरस्स' सशरीरस्य - शरीरसहिनस्य 'ताओ सरीगओ भविष्यमुकप्स' तस्मात् शरीरान् अविमुक्तस्य येन शरीरेण शरीरी कथ्यते तेन शरीरेण संश्लिष्टस्य किन्तु न तद्रहितस्य । एतादृशजीवविपये एवं पन्नाय ' एवं वक्ष्यमाणं प्रज्ञायते सामान्यजनेनापि 'तं जहा' तद्यथा 'कालते वा' काल वा 'जाव सुकिल्लत्ते वा' यावत् शुक्लव वा इह यावत्पदेन नीलरक्तपीतवर्णानां अमूर्त है तो फिर उसके साथ कर्मपुद्गल का सम्बन्ध कैसे हो सकता है ? इसके लिये कहा गया है कि यह जीव 'सरागस्स' रागसहित है । अतः रागसहित होने के कारण इसके साथ कर्म पुद्गल का सम्बन्ध हुआ है। राग शब्द यहां उपलक्षण है-अतः इससे देव का भी ग्रहण किया गया है । क्योंकि ये दोनों सहचरित हैं । यह जीव स्त्री आदि वेदों से युक्त है | अतः इसे सवेद कहा गया है । मोहकर्म से युक्त होने के कारण इसे समोह कहा गया है । लेखा से युक्त होने के कारण सइया तथा शरीर से सहित होने के कारण इसे मशरीर कहा गया है। अतः जिस शरीर से वह युक्त बना हुआ है और इसी कारण से जिसमें उस शरीर को लेकर यह शरीर है ऐसा व्यवहार हो रहा है सो ऐसे जीव के विषय में सामान्य जन भी ऐसा कहते हैं-'तं जहा कालत्ते वा जाव सुकिल्ल
જ્યારે સ્ત્રભાવથી જ અમૃત છે, તેા પછી તેની સાથે કમ પુāાના સબધ કેવી રીતે થાય છે ? તે માટે એમ કહેવામાં આવે છે કે આ જીવ “सरागस्स” राग सहित अर्थात् रागवाणी छे राज सहित होवाथी तेनी સાથે ક પુદ્ગલાના સંખ`ધ થયા છે અહિયાં રાગ શબ્દ ઉપલક્ષણુ છે જેથી તેનાથી દ્વેષનું પણ ગ્રહણુ થયુ` છે. કેમ કે તે અન્ને સહુચારિ—સાથે રહેનારા છે મા ૭૧ શ્રી પું. નપુસકના વેદથી યુક્ત છે જેથી તેને સવેદ' વેઢવાળા કહ્યો છે. જીવ માહનીય ક્રમ વાળા હાવાથી તેને સમાહ” માહવાળા કહ્યો છે. તે લેશ્યાયુક્ત હાવાથી તેને “સલેશ્ય” લેશ્યાવાળા કહ્યો છે. અને શરીર યુક્ત હાવાથી તેને સશરીર” શરીરવાળા કહ્યો છે. જેથી જે શરીર યુક્ત તે જીવ હાય, અને તેજ કારણથી જેમાં તે શરીરના કારણે આ શરીર છે તેમ વ્યવહાર થાય છે, તેવા જીવના વિષયમાં સામાન્ય જન પણુ "कालत्ते वा जाव सुकिल्लत्ते वा" भाव है-आजा
वु
छे