________________
प्रमेयचन्द्रिकाटीका शर उ०३३ सू०५ जमालिवक्तव्यतानिरूपणम् ४३१. खत्तियकूडग्गामं नयरं ,मझं मझेग जेणेव संए गिहे जहेब बाहिरिया ‘उवट्ठाणसाला तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तुरए निगिण्हइ, निगिहित्ता रहं ठवेइ, ठवेत्ता रहाओ पच्चो रुहइ, पच्चोरुहित्ता जेणेव आभितरिया उबट्टाणसाला जेणेव अम्मापियरो तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता अम्मापियरों जएणे विजएणं वद्वावेइ, वद्धावेत्ता एवं वासी एवं खलु अम्मताओ ! मए समणस्त भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्मे निसते; से वि य मे धम्मे, इच्छिए, पडिच्छिए, अभिरूइए । तए णं तं जमालिं खत्तियकुमारं अम्मापियरो एवं वयासी- धन्नेसि णं तुम जाया ? कयत्थेसि णं तुसं जाया !' कय पुन्नेसि, तुमं जाया, कयलक्खणेसि णं तुम जाया ! जं.णं तुमे समणस्स भगवओ महावीरस्त अंतिए धम्मे निसंते सेविय धम्मे इच्छिए पडिच्छिए अभिरूइए। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो दोचंपि एवं वयासी एवं खलु मए अम्मताओ ! समणस्त भगवओमहावीरस्स अंतिए धम्मे निसंते,जाव अभिरुइए, तएणं अहं अम्मताओ-! संसारभउबिग्गे भीए जम्मजरामरणाणं तं इच्छामिणं अम्मताओ ! तुब्भेहिं अब्भणुन्नाए समाणे समणस्त भगवओ महावीरस्त अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पवइत्तए । तए णं सा जमालिस्स “खत्तियकारस्स माया तं आणिडं अकंत, अप्पियं अमणुन्नं अमणासं अस्सुयपुवं गिरं सोचा, निसम्म, सेयागयरोमकूवपगलंतविलीणगत्ता