________________
प्रमेयचन्द्रिका टी० श०९ उ०३१ सू०५ अश्रुत्वा केलिवर्णनम् ७१७ ___टीका-गौतमः पृच्छति-से णं भने ! कि उट्ठे होज्जा ? अहे होजा? निरियं होना ? ' हे भदन्त ! स खलु अश्रुन्या केवळी किम् अर्ध्वम्-अर्व लोके भवति ? किंवा अब अधोलोके भवति ? किं वा तिर्यगृलोक भवति ? भगवानाह- गोयमा ! उर्दू वा होज्जा, अहे वा होजा, तिरियं वा होजा,' हे हो सकते हैं-तथा अधिक से अधिक दश तक हो सकते हैं । इसलिये हे गौतम ! मैंने ऐसा कहा है कि केवली आदि के लसीप धन श्रवण किये बिना किसी जीव तो धर्म श्रवण का लाभ होता है और किसी जीव को क्षेवली आदि के समीप धर्म श्रवण किये बिना केवलीप्रणीन धर्म अवण का लाभ नहीं होता है। यावत् कोई जीव केवलज्ञान को उत्पन्न कर लेता है और कोई जीव क्षेवलज्ञान को उत्पन्न नहीं करपाता है।
टीकार्थ-सूत्रकार अनुस्वा केवली के विषय में ही इम स्त्र द्वारा कथन कर रहे हैं-इसमें गौतमने प्रभु से ऐसा पूछा है-(लेणं भते। किं उडू होज्जा, अहे होज्जा, तिरियं होज्जा । हे भदन्त ! केवली के समीप विना धर्मोपदेश सुने भी जिमने केवलज्ञान प्राप्त कर लिया है ऐसा वह अश्रुत्वा केवली उर्ध्वलोक में होता है ? या अधोलोक में होता है ? चा तिर्य लोक में होता है ? इसके उत्तर में प्रभु कहते हैं(गोयमा) हे गौतम! (उई वा होजा अहे वा होज्जा, निरिथं वा
સમયમાં વધારેમાં વધારે ૧૦ અથવા કેવલી થઈ શકે છે. હે ગૌતમ ! તે કારણે મેં એવું કહ્યું છે કે “કેવલી આદિની સમીપે ધર્મશ્રવણ કર્યા વિના પણ કઈ જીવને ધર્મશ્રવણનો લાભ મળતો હોય છે, અને કેવલી આદિની સમીપે ધર્મશ્રવણ કર્યા વિના કેઈ જીવ કેવલીછમ ધર્મશ્રવણનો લાભ પ્રાપ્ત કરી શક્તો નથી.” આ કથનથી શરૂ કરીને “કેઈ જીવ કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન કરી શકે છે અને કેઈ જીવ કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન કરી શકતું નથી,” આ કથન પર્યાનું પૂત કથન અહીં ગ્રહણ કરવું જોઈએ.
ટીકાર્થ–આ સૂત્ર દ્વારા સૂત્રકાર અથવા કેવલીનું નિરૂપણ કરે છે. ( જેણે કેવલી ભગવાનની સમીપે ઉપદેશ શ્રવણ કર્યા વિના કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત ध्यु डाय, मेवा पुरुषने “ मश्रुत्वा दी " ४९ छे )
गीतमस्वाभाव प्रश्न-(से णं भंते ! कि उइट होज्जा, अहे होज्जा तिरिय જ્ઞા? હે ભદન્ત ! આવા કેવલી શું ઊોકમાં હોય છે કે અલેકમ હોય છે, કે તિર્યકમાં હોય છે?
