________________
भगवती सूत्रे आभिनिबोधिकज्ञानम्य मत्यज्ञानापेक्षया स्फुटतरत्वात्, तेभ्योऽपि केवलज्ञानपर्यवाः अनन्तगुणाः, सर्वाद्धाभाविनां समस्तद्रव्यपर्यायाणाम् अनन्यसाधारणावभासनात् इति । अन्ते गौतमो भगवद्वाक्य स्वीकुर्वन्नाह'सेवं भंते ! सेवं भंते !' ति । हे भदन्त ! तदेवं भगवदुक्तं सर्वे सत्यमेव, हे भदन्त ! भगवदुक्त सर्व सत्यमेव वर्तते इति भावः ||१२|| || इति अष्टमशतकस्य द्वितीयोदेशकः समाप्तः ||८ - २ ||
५४२
हुई कितनीक पर्यायोंको विषय करता है । कारण इसका यह है कि मतिज्ञान सम्यगुज्ञानरूप होता है अतः वह मत्यज्ञानकी अपेक्षा -अपने विषयका स्फुटतररूपसे अवभासक होता है । क्योंकि बह स्वय भी उसकी अपेक्षा स्फुटर होता है । मतिज्ञानकी पर्यायों की अपेक्षा केवलज्ञानकी पर्याये अनन्तगुणी होती हैं क्योंकि सर्वाद्वाभावी त्रिकालवर्ती समस्त द्रव्य और उनकी पर्यायोंका बह अनन्य साधारणरूपसे अवभासक होता है- अब अन्त में गौतम भगवान् के कथन को स्वीकार करते हुए कहते हैं- 'सेवं भते ! सेव भते ! त्ति' हे भदन्त ! आप देवानुप्रिय ! ने जो कहा है वह सर्वथा सत्य ही है- हे भदन्त ! वह सर्वथा सत्य ही है । ऐसा कह कर वे गौतम यावत् अपने स्थानपर विराजमान हो गये ।। १२ ।
जैनाचार्य श्री घासीलालजी महाराजकृत ' भगवतीसूत्र' की प्रमेयचन्द्रिका व्याख्याके आठवें शतक के दूसरा उद्देशक समाप्त ॥ ८२ ॥
પર્યાયો વિશેષાધિક છે. કાણુકે મતિજ્ઞાન મત્યજ્ઞાનથી વિષભૂત ન થઇને કેટલીક પર્યાયાના વિષય મનન કરે છે. તેનુ કારણ એ છ કે મતિજ્ઞાન સમ્યગજ્ઞાનરૂપ હોય છે. હવે તે સત્યજ્ઞાનની અપેક્ષાએ પૉત પેાતાના વિષયના સ્ફુટતર રૂપથી અવભાસવાળું આભાસવાળું – હાય છે. કારણકે તે પેાતે જ તેની અપેક્ષાએ સ્ફુટતર છે. મતિજ્ઞાનની પર્યાયોની અપેક્ષાએ કેવળજ્ઞાનની પર્યાયો અન તગણી છે કારણકે સ`ભાવી ત્રિકાલવાળી ( ત્રણે કાળની ) સધળા દ્રવ્ય અને તેની પર્યાયોની તે અનન્ય સાધારણરૂપથી આભાસ કરાવનાર હાચ हवे अतभा गौतम स्वाभी लगवानना उथना स्वीतां हे छे - 'सेवं भंते! सेवं भंते ! त्ति ' हे भगवान् ! याच हेवानुप्रिये ने मधु छे ते सर्वथा सत्य छे હે ભગવાન ! તે સથા સત્ય જ છે. એમ કહીને ગૌતમ સ્વામીયાવત–પેાતાના સ્થાનપર વિરાજમાન થયા ॥ १२ ॥
જૈનાચાય શ્રી ઘાસીલાલજી મહારાજકૃત ‘ભગવતી’ સૂત્રની પ્રમેયચન્દ્રિકા વ્યાખ્યાના આઠમા શતકના બીજે ઉદ્દેશક સમાપ્ત ૫૮–૨