________________
सुधाटीका स्था० ७ सू० १६ मनुष्यलोकवपधरपर्वतादिनिरूपणम्
६३९
पूर्वोक्तं कायक्लेशरूपं तपो मनुष्यलोके एव भवतीति मनुष्यलोकं, तत्र तान् वर्षधरपर्वतादी प्ररूपयति
7
मूलम् - जंबुद्दीवे दीवे सत्तवासा पण्णत्ता, तं जहा-भरहे १, एखए २, ए २, हेरन्नवर ४ हरिवासे ५, रम्मगवासे ६, महाविदेहे ७| जंबुद्दीवे दीवे सत्त वासहरपद्यया पण्णत्ता, तं जहा - चुल्ल हिमवंते १, महाहिमवंते २ निसढे ३, नीलवंते ४, रुप्पी ५, सिहरी ६ मंदरे ७| जंबुद्दीवे दीघे सत्त महानईओ पुरस्थाभिमुहाओ लवणसमुदं समप्पैति तं जहा - गंगा १ रोहिता २ हिरी ३ सीता ४ परकंता ५ सुवण्णकूला ६ रत्ता ७| जंबुद्दीवे द्दीने सत्त महानईओ पचत्थाभिमुहीओ लवणसमुहं समप्र्पति तं जहा - सिंधू १ रोहितंसा हरिकंता २३ सीतोदा नारीकंता ५४ रुपकूला ६ रत्तवई ७ ॥ १ ॥ धायइसंडदीवपुरत्थिमद्धे णं सत्तवासा पण्णचा, तं जहा - भरहे १ जाव महाविदेहे ७ | धायइसंडदीवपुरस्थिमद्धे णं सत्त वासहरहै, ये यद्यपि पहिले पंचम स्थान के प्रथम उद्देश में व्याख्यातप्राय हुए हैं - फिर भी यहां जो पुनः इन पर कुछ कुछ प्रकाश डाला गया है, वह शिष्धजनों को बोध होने के निमित्त डाला गया है | सूत्र १५ ॥
,
(७) दाग उशायी—भस्त! भने भेडी सहि लागोने भूमि पर भा વીને અને પૃષ્ઠ ભાગના ભૂમિને સ્પર્શ ન થાય એવી રીતે શયન કરવાના જેના સ્વભાવ હાય છે, તેને લગડશાયી કહે છે તે લગડશાયીના કાયલેશને લગડશાયી કાયલેશ કહે છે. આ આસનેાનુ. પાંચમાં સ્થાનના પહેલા ઉદ્દેશામાં પ્રતિાદન થઇ ચૂકયુ છે, છતાં પણ હી તે આસને પર કરી જે પ્રકાશ પાડવામાં આવ્યા છે તે શિષ્યાને માધ આપવાને નિમિત્તે જ थाईवामां भाव्यी थे. ॥ सु. १५ ॥