________________
४३२
स्थानाचे चरणं तं साधुं दृष्ट्वा अवमः क्षुल्लकः साधु स्तं साधु बदति एप दर्दुरस्त्वया उद्राविता मारितः । एवं क्षुल्लकेनोक्ते स साधुर्वदति नेत्र मया मारितो दर्दर इति । एवं तस्य साधोत्र वः श्रुत्ला क्षुल्लको वदति-दर्तुम्हननेन तव प्राणातिपातविरमणरूप प्रथमं व्रतं विनष्टमेव । सम्पति मृपायापोन मृपावादविरमणरूपं द्वितीयमपि व्रतं ते-तब नास्ति ॥२॥ एवमुक्त्या स:--- गाथा---बच्चइ भगइ आलोयनिकाए पुन्छिए णिसिद्ध य ।
साहु गिहि मिलिय सव्रे पत्थारो जाप वयमाणो ।।३।। मासो लहुओ गुरु भो चउरो लहुगा य होति गुरागाय ।
छम्मासा लहु गुरुमा छेदो मूलं तर दुगं च ॥४॥ छाया--जति भगति आलोचय निकाचयति पृष्टे निषिद्वे च ।
साधवो गृहिणो मिलिताः सई प्रस्तारो यारद वान् ॥३॥ मामो लघुको गुरुकः चत्वारो लघु काश्च भवन्ति गुरुकाव । पण्मासा लघमो गुरुका छेदोपूलं तथा हिकं च ॥४॥
अवमर्थ--क्षुल्लको भिक्षाचर्यातो नित्य आचार्यसमीपे व्रजतिगन्छ. तीति क्षुल्लकस्य मासलघुपायश्चितम् । ततो भणति-यथा तेन द१रो मारित बातको देखकर वह क्षुल्लक साधु उस साधु से रूबने लगा यह मेंढक आपने मारा है, तब वह योगा-मैंने नहीं मारा है, इस प्रकारसे उस साधुके वचन सुनकर पुनः वह क्षुल्लक कहने लगा-स दर के मारनेसे आपका प्राणातिपात विरमगत न विनष्टही हो गया है, तथा मैंने इसे नहीं मारा है, इस प्रकार के कहने रूप सृषा भाषणले. मृषावाद विरमणरूप छित्तीय व्रत भी आपका खण्डिन हो गया है, इस प्रकारसे उससे कहकर बह-" बच्चर भणाइ आलोघ" इत्यादि ।।
क्षुल्लक भिक्षाचर्यात निवृत्त हो करके आचार्य के निकट आया इस स्थिनिमें उस क्षुल्लकको लास लघु प्रायश्चित्त होता है, और आकर હતે. તે મરેલા દેડકા પર તે સાધુને પગ પડી જવાથી તે ભુલક સાધુ તે નિર્દોષ સાધુ પર એ આરોપ મૂકે છે કે “આ દેડકાને તમે મારી નાંખે છે. પેલા સાધુએ જવાબ આપે-“મેં માર્યો નથી.” ત્યારે તે ક્ષુલ્લક સાથ બોલી ઉઠયો. “આ દેડકાને મારી નાખવાથી તમારું પ્રાણાતિપાત વિર. भए त मत थयु छे. भने ‘में तेने मार्या नथी' मे मसत्य . पाथी तमा मृषावा (१२५१ ३५ मा प्र ति यु छे” “वच्चइ भणाइ आलाय " त्याह र प्रभावी ४ार क्षुदस साधुणे भास सधु પ્રાયશ્ચિત્ત લેવું પડે છે. જે તે સુકલક સાધુ આચાર્યની પાસે જઈને એમ