________________
३६४
सूत्रसूत्रे
'व' आजीवगम्, आसमन्ताज्जीवति अनेनेति आजीवोऽर्थसंग्रहस्तं गच्छतिआश्रयति इत्याजीवगस्तं च चतुर्थम् 'विन्नामए' निर्नामयेत्-त्यजेत् पूर्वोक्तमदस्यागादसौ 'पंडिए' पण्डितः 'से' सः 'उत्तमपोग्गले' उत्तमपुद्गलः, उत्तमः पुद्गल:( आत्मा यस्य स तथा एतादृश एवं समस्तमदत्यागी विशिष्टात्मा भवति- सर्वेभ्यः समुत्कृष्टो भवतीति ।
$
साधु ज्ञनिमदं तपोमदं गोत्रमदं, तथा चतुर्थमाजीविकामदं परित्यजेत् । य इत्थ करोति स एव पण्डितः सर्वेभ्य उत्कृष्टश्च भवतीति भावः ॥ १५ ॥ मूलम् - ऐयाई मैयाई विगिंच धीरा,
ण ताणि संवंति सुधीरंधम्मा ।
'गोतावया मेहेसी,
उच्च अंगोत्तं च गेंहूं वैयंति ॥ १६ ॥
हुआ हूं" इस प्रकार अपने कुल का या अपनी जाति का भी अहंकार न करें। चौथा आजीविका को सद भी न करे। जिसके सहारे मनुष्य जीता है । उसे आजीविका कहते हैं । साधु के लिए अन्नपानी आदि ही आजीविका है । वह प्रचुर मात्रा में मिलते हों तो उसके लिए अभिमान नहीं करना चाहिए । मद का त्याग करने वाला पण्डित अर्थात् विवेकवान् कहलाता है । वही उत्तम आत्मा है ।
भावार्थ- यह है कि साधु ज्ञानमद, तपोमद, गोत्रमद और चौथा आजीविकामद न करे । जो इन मर्दों का परित्याग करता है वही पण्डित और प्रधान होता है ॥ १५ ॥
ઉજીવ'શમાં ઉત્પન્ન થયા છું'. આ રીતે પેાતાના કુલનુ અથવા પેાતાની જાતનું પશુ અભિમાન ન કરે તેમજ ચેાથુ... આજીવિકાના મદ ન કરે. જેની સહાથી મનુષ્ય જીવે છે તેને આજીવિકા કહે છે. સાધુ માટે અન્નપાણી એજ આજીવિકા છે તે ઘણા પ્રમાણમાં ઢળતા હાય તે। તે માટે અભિમાન કરવુ` · ન જોઈએ, મદના ત્યાગ કરવાવાળા પતિ અર્થાત્ વિવેક શીલ કહેવાય છે. તેજ ઉત્તમ આત્મા છે.
ભાવાર્થ આના એ છે કે--સાધુએ જ્ઞાનમદ, તામદ, ચૈત્રમદ અને ચેાથે આજીવિકા મર્દ ન કરવે. આ મદાના જે ત્યાગ કરે છે, તેજ પ તિ અને પ્રધાન પુરૂષ કહેવાય છે. ।૧૫।
