________________
समयार्थ बोधिनी टीका प्र.श्र, अ. २ उ. १ भगवदादिनाथकृतो निजपुत्रोपदेशः ४८५ मृगतृष्णामनुव्रजन्नपि न पिपासामुपशमयति प्रत्युत दुःखीएव भवति, तथा विषयोप भोगपरायणा विषयेभ्यस्तृप्तिं कथमपि न लभन्ते । तदुक्तमन्यत्रापि
" न जातुकामः कामानामुपभोगेन शाम्यनि । हविषा कृण्णवमॆव भूय एवाभि बढ़ते " इति ॥
जहा' यथा 'ताले ' तालं-तालफलं 'बंधणचुए' बन्धनच्युतं पतत्येव तथा. इमेऽपि कामभोगासक्ता जन्तवः ‘आउक्खयंमि' आयुःक्षये-स्वायुपक्षिये 'तुइ' त्रुप्यन्ति-म्रियन्ते न तु भोगेन सुखं लभन्ते गण्ठकण्डूयनवत् इति भावः।।६।।
किंच-'जे यावि बहुस्सुए' इत्यादि ।
.जे. यावि बहुस्सुए सिया धम्मिमाहण भिक्खुए सिया ।
अभिणूमकडेहिं मूच्छिए तिव्वं ते कम्मेहि किचइ ॥७॥ इसी प्रकार विषय भोगों में परायण जीव विषयों से कभी तृप्ति लाभ नहीं कर सकते । अन्यत्र भी कहा है- 'न जातु कामः कामानाम्' इत्यादि। .
'कामों को मोगने से कामकी शान्ति नहीं होती। जैसे घत डालने से अग्नि बढती है, उसी प्रकार काम भोग से कामकी अभिलापा वढती ही जाती है । 1. जैसे वन्धन से टूटने पर ताल फलका पतन ही होता हैं, उसी प्रकार भोगों में आसक्त प्राणी आयुका क्षय होने पर मर जाते हैं। जैसे फोडेको खुजलाने से सुखकी प्राप्ति नहीं होती उसी प्रकार भोगों से सुखकी प्राप्ति नहीं होती ॥६॥ એજ પ્રમાણે વિષય ભેગમાં આસક્ત છો પણ વિષયે દ્વારા કરી તૃપ્તિ પામી શક્તા નથી, अन्यत्र ५५ मे घुछ-"न जातु काम कामानाम्" त्याह
* કામેને ઉપગ કરવાથી કામની શક્તિ થતી નથી જેવી રીતે આગમા થી. હેમવાથી આગ વૃદ્ધિ પામે છે, એ જ પ્રમાણે કામગો ભોગવવાથી કામગ ભોગવવાની અભિલાષા વધતી જ જાય છે.
જેવી રીતે વૃક્ષ સાથેને સ બ ધ તૂટી જવાથી તાડનું ફળ નીચે તૂટી પડે છે એજ પ્રમાણે કામમાં આસકત જીવના આયુની અવધિ પૂરી થતાં જ, તે જીવનું મૃત્યુ થાય છે. જેવી રીતે ફેલ્લા પર ખજવાળવાથી સુખની પ્રાપ્તિ થતી નથી, એજ પ્રમાણે ભેગે વડે પણ સુખની પ્રાપ્તિ થતી નથી ! ગાથા ૬
