________________
कल्पनियुक्तिः
१८. इय सत्तरी जहण्णा , असीति णउती दसुत्तरसयं च ।
जइ वासति मिग्गसिरे, दस राया तिण्णि उक्कोसा ॥६९॥
उज्जेणीए णगरीए बलमेत्त-भाणुमेत्ता रायाणो । तेसिं भाइणेज्जो अज्जकालएण पव्वावितो, तिहिं राईहिं पदुद्धेहिं अज्जकालतो निव्विसतो कतो । सो पतिढाणं आगतो । तत्थ य सातवाहणो राया सावगो । तेण समण-पूयणछन्नो' पवत्तितो, अंतेपुरं च भणितं'अमावासाए उपवासं काउं पारणए साधूण भिक्खं दातुं पारिज्जह' । अन्नया पज्जोसमणादिवसे आसण्णे आगते अज्जकालएण सातवाहणो भणितो- 'भद्दवत-जोण्हस्स पंचमीए पज्जोसवणा भवति ।' रण्णा भणितो, 'तद्दिवसं मम इंदो अणुजातव्वो होहिति, तो ण पज्जुवासिताणि चेतियाणि साधुणो वा भविस्संति त्ति कातुं तो छट्ठीए पज्जोसवणा भवतु' । आयरिएण भणितं-'ण वट्टति अतिक्कामेउं' । रण्णा भणियं-'तो चउत्थीए भवतु' । आयरिएण भणितं-‘एवं होउ' त्ति चउत्थीए कता पज्जोसवणा । एवं चउत्थीवि जाता कारणिता । सुद्धदसमीठिताण च आसाढी पुन्निमोसरणं ति । जत्थ आसाढ-मासकप्पो कतो, तं च खेत्तं वासावासपाउग्गं, अण्णं च खेत्तं णत्थि वासावासपाउग्गं । अथवा अब्भासे चेव अण्णं खेत्तं वासावासपाउग्गं सव्वं च पडिपुण्णं संथारडगलगादी य भूमी य बद्धा, वासं च गाढं अणोरयं आढत्तं, ताहे आसाढपुण्णिमाए चेव पज्जोसविज्जति । एवं पंचाहपरिहाणिमधिकृत्योच्यते ॥६८॥
(१८) (प्रा०चू०) इय सत्तरी० गाहा ॥ इय त्ति उपप्रदर्शने । जे आसाढचाउम्मासियातो सवीसतिराते मासे गते पज्जोसवेंति, तेसिं सत्तरीदिवसा जहण्णतो जेट्टोग्गहो
अमावस्यायामुपवासं कृत्वा पारणके साधूनां भिक्षां दत्त्वा पारयत । अथ पर्युषणादिने आसन्नीभूते आर्यकालिकेन शालिवाहनो भणितः, 'भाद्रसुदिपञ्चम्यां पर्युषणा भवति' । राज्ञा भणितं, 'तदिवसं मम इन्द्रोऽनुज्ञातव्यो भविष्यति ततः चैत्यानि साधवश्च पर्युपासितानि न भविष्यन्ति इति कृत्वा ततः षष्ठ्यां पर्युषणा भवतु' । आचार्येण भणितं, 'न वर्तते अतिक्रामितुं तां रात्रिम्' । राज्ञा भणितं-'ततः चतुर्थ्यां भवतु ।' आचार्येण भणितं-'एवं भवतु' इति चतुर्थ्यां पर्युषणा कृता । एवं चतुर्थ्यपि जाता कारणिका । अपर्वणि कालिकाचार्येण कारणे पर्युषणा कृता । शुद्धदशमीस्थितानां च आषाढपूर्णिमायाम् एकादश्या आरभ्य तृणादिग्रहणे । अवसरणं-अवस्थानं, निश्चयः साधुज्ञातः स्यात्, न गृहिज्ञातः ॥६८॥
(१८) (अव०) इति सप्ततिः जघन्या दिवसाः स्युः । एवम् अशीतिः, नवतिः,
१. उत्सवः । २. चिक्खल्लरहितेत्यर्थः ।