Page Text
________________
परिशिष्ट-४
लंकारविभूसितो गतो पेच्छति य मेइणिगुरुंबभूतं वणसंडं । तत्थ पविट्ठो दिट्ठो तावसासमो, तावसाऽसमे य पेच्छति स दारे पत्ते गंधं दिव्वं । दिट्ठिते य मंतेमाणे णिसुणेइ एस राया एगागी आगतो सव्वालंकारो मारेउं गेण्हामो से आभरणं । राया भीतो पच्छओ सक्कितुमारद्धो । तावसेण य कूवियंधाह धाह एस पलातो गेण्ह । ताहे सव्वे तावसा भिसियगणे तियंतियकमंडलुहत्था धाविता, हण हण गेण्ह गेण्ह मारह त्ति भणंता-रण्णो अणुमग्गतो लग्गा ।।
राया भीतो पलायंतो पेच्छइ-एगं महंतं वणसंडं । सुणेति तत्थ माणुसालावं । एत्थ रणं ति मण्णमाणो तं वणसंडं पविसति । पेच्छइ य तत्थ चंदमिव सोमं, कामदेवमिव रूववं, णगकुमारमिव सुणेवत्थं, बहस्सति व सव्वसत्थविसारयं, बहूणं समणाणं साविगाण य सुस्सरेण सरेणं धम्ममक्खायमाणं समणं । तत्थ राया गतो सरणं सरणं भयंतो । समणेण य लवियं-"ते ण भेतव्वं" ति । "छुट्टोसि" त्ति भणिता तावसा पडिगता । राया वि तेसिं विप्परिणतो इसि आसत्थो । धम्मो य से कहितो, पडिवण्णो य धम्मं । पभावतिदेवेण वि सव्वं पडिसंघरियं । राया अप्पाणं पेच्छति सिंघासणत्थो चेव चिट्ठामि, ण कहिं वि गतो आगतो वा, चिंतेति य किमेयं ति? पभावतिदेवेण य आगासत्थेण भणियं-सव्वमेयं मया तुज्झ पडिबोहणत्थं कयं, धम्मे ते अविग्धं भवतु, अण्णत्थ वि मं आवत्तिकप्पे संभरेज्जासि त्ति लवित्ता गतो पभावती देवो । सव्वपुरजणवएसु पारंपरिणणिग्घोसो णिग्गतो-वीतीभए णगरे देवावतारिता पडिमा त्ति ।
इतो य 'गंधारा' जणवयातो सावगो पव्वइतुकामो सव्वतित्थकराणं जम्मण-णिक्खमणकेवलुप्पाय-णिव्वाणभूमिओ दटुं पडिणियत्तो पव्वयामि त्ति । ताहे सुतं 'वेयड्डगिरिगुहाए' रिसभातियाण तित्थकराण सव्वरयणविचित्तियातो कणगपडिमाओ। साहूसकासे सुणित्ता ताओ दच्छामि त्ति तत्थ गतो। तत्थ देवताराधणं करेत्ता विहाडियाओ पडिमाओ । तत्थ सो सावतो थयथुतीहिं थुणंतो अहोरत्तं णवसितो । तस्स णिम्मलरयणेसु ण मणागमवि लोभो जातो । देवता चिंतेति-"अहो माणुसमलुद्धं" त्ति । तुट्ठा देवया, "बूहि वरं" भणंती उवट्ठिता । ततो सावगेण लवियं-"णियत्तो हं माणुसएसु कामभोगेसु किं मे वरेण कज्जं ति ? "अमोहं देवतादंसण" त्ति भणित्ता देवता अट्ठासयं गूलियाणं जहाचिंतितिमणोरहाणं पणामेति । ताओ गहिताओ सावतेण, ततो णिग्गतो । सुयं च णेण जहा बीतीभए णगरे सव्वालंकार-विभूसिता देवावतारिता पडिमा । तं दच्छामि त्ति, तत्थ गतो, वंदिता पडिमा । कति वि दिणे पज्जुवासामि त्ति तत्थेव देवताययणे ठितो, तो य सो तत्थ गिलाणो जातो । “देसितो सावगो" काउं कण्हगुलियाए पडियरितो । तुट्ठो सावगो । किं मम पव्वतितुकामस्स गुलियाहिं एस भोगत्थिणी तेण तीसे जहाचिंतयमणोरहाणं अट्ठसयं गुलियाणं दिण्णं, गतो सावगो ।
ततो वि किण्हगुलियाए विण्णा(स)णत्थं किमेयाओ सव्वं जहाचिंतियमणोरहाओ, उ णेति ? जइ सच्चं तो "हं उत्तत्तकणगवण्णा सुरूवा सुभगा य भवामि" त्ति एगा गुलिया भक्खिया । ताहे देवता इव कामरूविणी परावत्तियवेसा उत्तत्तकणगवण्णा सुरूवा सुभगा य जाया । ततो पभिति जणो भासिउमाढतो एस किण्हगुलिया देवताणुभावेण उत्तत्तकणगवण्णा जाया, इयाणि होउं णामं "सुवण्णगुलिय" त्ति, तं च घुसितं सव्वजणवएसु । ततो सा सुवण्णगुलिया गुलिग-लद्धपच्चया भोगत्थिणी एगं गुलियं मुहे पक्खिविउं चिंतेति "पज्जोयणो मे राया भत्तारो भविज्ज" त्ति ।
| SR No. | 009260 |
| Book Title | Kalpniryukti |
| Original Sutra Author | Bhadrabahusuri |
| Author | Manikyashekharsuri, Vairagyarativijay |
| Publisher | Shrutbhuvan Sansodhan Kendra |
| Publication Year | 2014 |
| Total Pages | 137 |
| Language | Sanskrit, Hindi |
| Classification | Book_Devnagari & agam_kalpsutra |
| File Size | 3 MB |