Kalpniryukti

SR No.: 009260
Original Sutra Author: Bhadrabahusuri
Author: Manikyashekharsuri, Vairagyarativijay
Publisher: Shrutbhuvan Sansodhan Kendra
Publication Year: 2014
Total Pages: 137
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari & agam_kalpsutra
File Size: 3 MB

Page 104

परिशिष्ट- ४
जाव य सो थेरो एवं कहेति ताव संपत्ता वडरुक्खं णावा । अणंगसेणो वडरुक्खमारुढो । णावियथेरो सह णावाए जलावत्ते गतो । एतेसिं दोण्ह पगाराणं अन्नतरेण तातो दिट्ठातो । ताहिं संभट्ठो, भणिओ य ण एरिसेण असुइणा देहेण अम्हे परिभुज्जामो । किंचि बाल- तवचरणं काउं णियाणेण य इहे उववज्जसु, ताहे सह अम्हेहिं भोगे भुंजहसि । ताहिं य से सुस्सादुमंते पत्तपुप्फफले य दत्ते उदगं च। सीयलच्छायाए पासुत्तो । ताहिं य देवताहिं पासुत्तो चेव करयलपुडे छुभित्ता चंपाए सभवणे क्खित्तो, विबुद्धो य पासति–सभवणं सयणपरिजणं च । आढतो पलविउं "हासे पहासे" । लोगेण पुच्छिज्जंतो भणाति - दिट्टं सुयमणुभूयं वत्तं पंचसेलए दीवे ।
७९
तस्स य वयंसो णाइलो णाम सावओ, सो से जिणपण्णत्तं धम्मं कहेति - " एयं करेहि । ततो सोधम्माइसु कप्पेसु दीहकालठितीओ सह वेमाणिणीहिं उत्तमे भोगे भुंजिहिसि, किमेतेहिं वधूतेहिं वाणमंतरीएहिं अप्पकालद्वितीएहिं" । सो तं असद्दहंतो सयणपरियणं च अगणंतो णियाणं काउं इंगिणिमरणं पडिवज्जति । कालगओ उववण्णो पंचसेलए दीवे 'विज्जुमाली णाम जक्खो', हासपहासाहिं सह भोगे भुंजमाणो विहरति । सो वि णाइलो सावगो सामण्णं काउं आलोइअ - पडिकं कालं काउं अच्चुत्ते कप्पे सामाणितो जातो । सो वि तत्थ विहरति ।
अण्णया णंदीसरवरदीवे अट्ठाहिमहिमणिमित्तं सयं इंदाणितेहिं अप्पणऽप्पणो णितोगेहिं णिउत्ता देवसंघा मिलंति । ‘विज्जुमालि' जक्खस्स य आउज्जणियोगो । पडहमणिच्छंतो बला आणीतो देवसंघस्स य दूरत्थो आयोज्जं वायंतो, णाइलदेवेण दिट्ठो । पुव्वाणुरागेण तप्पडिबोहणत्थं च णाइलदेवो तस्स समीवं गतो । तस्स य तेयं असहमाणो पडहमंतरे देति । णाइलदेवेण पुच्छित्तो- मं जाणसि त्ति । विज्जुमालिणा भणियं–को तुब्भे सक्काइए इंदे ण याणइ ? देवेण भणियं - परभवं पुच्छामि, णो देवत्तं । विज्जुमालिणा भणियं - "ण जाणामि" ।
ततो देवेण भणियं–“अहं ते परभवे चंपाए णगरीए वयंसओ आसी णाइलो णाम । तुमे तया मम वयणं ण कयं तेण अप्पिड्डिएस उववण्णो, तं एवं गए वि जिणप्पणीयं धम्मं पडिवज्जसु । धम्मो सेकहितो, पडिवण्णो य । ताहे सो विज्जुमाली भणाति - इदाणिं किं मया कायव्वं ? अच्चुयदेवेण भणियं—बोहिणिमित्तं जिण - पडिमा अवतारणं करेहि । ततो विज्जुमाली अट्ठाहियमहिवन्ते गंतुं चुल्लिहिमवंतं गोसीसदारुमयं पडिमं देवयाणुभावेण णिव्वत्तेति, रयणविचित्ताभरणेहिं सव्वालंकारविभूसियं करेति, अण्णस्स य गोसीसचंदणदारुस्स मज्झे पक्खिवति, चिंतेति य " कत्थिमं णिवेसेमि" ।
इतो य समुद्दे वणियस्स पवहणं दुच्चा पुणो गहियं डोल्लति, तस्स य डोलायमाणस्स छम्मासा वट्टति । सो य वणिओ भीतोव्विग्गो धूवकडच्छुयहत्थो इट्ठदेवया - णमोक्कारपरो अच्छति । विज्जुमालिणा भणियं - " भो भो मणुया ! अज्जं पभाए इमं ते जाणपत्तं वीतीभए णगरे कूलं पाविहिति । इमं च गोसीसचंदणदारुं, पुरजणवयं उदायणं च रायाणं मेलेउं भणेज्जासि - एत्थ देवाहिदेवस्स पडिमं करेज्जह" एसा देवाणवत्ती । तओ देवाणुभावेण, नावा पत्ता वीईभयं । तओ वणिओ अग्घं घेत्तुं गओ रायसमीवं, भणियं च तेण " इत्थ गोसीसचंदणे देवाधिदेवस्स पडिमा कायव्वा" । सव्वं जहावत्तं वणिएण रण्णो कहियं, गओ वणिओ । रण्णा वि पुरचतुवेज्जे (वण्णे)