________________
૧
૨
૬
(૪૨૯)
દોહા સિદ્ધ જૈસો જીવ હૈ, જીવ સોઈ સિદ્ધ હોય; કર્મ મેલકા અંતરા, બૂઝે વિરલા કોય. કર્મ પુદ્ગલરૂપ હૈ, જીવરૂપ હૈ જ્ઞાન; દો મિલકર બહુરૂપ હૈ, વિછડક્યાં પદ નિર્વાણ. જીવ કરમ ભિન્ન ભિન્ન કરો, મનુષ જનમકું પાય; જ્ઞાનાતન વૈરાગ્યમેં ધીરજ ધ્યાન જગાય. દ્રવ્ય થકી જીવ એક હૈ, ક્ષેત્ર અસંખ્ય પ્રમાન; કાળ થકી રહૈ સર્વદા, ભાવે દર્શન જ્ઞાન. ગર્ભિત પુદગલ પિંડમેં, અલખ અમૂરતિ દેવ; ફિરે સહજ ભવચક્રમેં, યહ અનાદિકી ટેવ. ફૂલ અત્તર ઘી દૂધમેં, તિલમેં તૈલ છિપાય: યું ચેતન જડ કરમ સંગ, બંધ્યો-મમતા પાય. જો જો પુલકી દશા,તે નિજ માને હંસ, યાહી ભરમ વિભાવર્તે, બઢે કરમકો વંશ. રતન બંધ્યો ગઠડી વિષે, સૂર્ય છિપ્યો ઘનમાંહી; સિંહ પિંજરામેં દિયો, જોર ચલે કછુ નહી.
ન્યું બંદર મદિરા પિયા, વિછુ ડંકીત ગાત; ભૂત લગ્યો કૌતુક કરે, કર્મોકા ઉત્પાત. કર્મ સંગ જીવ મૂઢ હૈ, પાવે નાના રૂ૫; કર્મ રૂપ મલકે ટલે, ચેતન સિદ્ધ સરૂપ. શુદ્ધ ચેતન ઉજ્વલ દરવ, રહ્યો કર્મ મલ છાય; તપ સંયમસે ધોવતાં, જ્ઞાન જ્યોતિ બઢ જાય.' જ્ઞાન થકી જને સકલ, દર્શન શ્રદ્ધા રૂપ; ચારિત્રથી આવત કે;તપસ્યા ક્ષપન સરૂપ. કર્મ રૂ૫ મલકે શુધ, ચેતન ચાંદી રૂપ;
નિર્મળ જ્યોતિ પ્રગટ થયાં, કેવળજ્ઞાન અનૂપ. ૧ છૂટાં થયે. ૨ જીવ. ૩દ્રવ્ય ૪ વધી જાય
૧૧
૧૨
૧૩
