________________
૫૦
૨૩ મી ગાથામાં સરસ જણાવે છે કે
ગુરૂ તણા વચનને અવગણી, થાપીયા આપ મત જાલ રે બહુ પરે લોકને ભોળવ્યા, નિંદીએ તે
તિહું કાલ રે
ચેતન જ્ઞાન અજવાળીએ
દુષ્કૃત ગણ્યું
સાધુપણામાં, શ્રાવકપણામાં કે ગમે તે અવસ્થામાં ગુરૂના વચનને અવગણીને પોતાની માન્યતા ફેલાવી ગુરૂની આશાતના-અવહેલના કરી હોય તેની માફી માંગું છું.
ગૃહસ્થપણામાં કરેલ ગુરૂની અવગણના
ઘેર વહોરવા પધારેલ પૂ.ગુરૂ ભગવંત (સાધુ કે સાધ્વી) મને અણગમતા લાગેલ હોય... ઘરમાં વસ્તુ હોવા છતાં દાન દેવાના ભાવ ન થયા હોય... દ્વેષપૂર્વક દાન આપેલ હોય... જે રસોઈ બગડેલ હોય તે આપેલ હોય... દાન આપતા હર્ષ હોય પરંતુ દાન દીધા પછી દુઃખ થયેલ હોય તેની હું માફી માંગું છું.
પૂ.ગુરૂ ભગવંતે કોઈ ધર્મકરણી કરવા પ્રેરણા કરી હોય તે સાંભળતા તિરસ્કારદ્વેષ ભાવ થયેલ હોય... બીજો જીવ તે ધર્મકરણી કરવા કે બાધા-પચ્ચક્ખાણ લેવા તૈયાર થયેલ હોય તેને રોકેલ હોય-તમારી બાધા દેવાની ટેવ ખોટી છે.... તમારે કોઈને બાધા નહીં દેવાની... આજકાલ કોઈ બાધા પાળતું નથી તેથી તમે બાધા દઈને પાપમાં પડો છો તેવી વાત કરેલ હોય.... સ્થાનિક શ્રમણોપાસક સંઘમાં ટ્રસ્ટીપ્રમુખ–ચેરમેન જેવો હોદ્દો મળવાથી ભાન ભૂલીને પૂ.ગુરૂ ભગવંત પ્રત્યે પણ સત્તા પ્રદર્શિત કરી તેમની અવહેલનાદિ કરેલ હોય તેની હું માફી માંગું છું.
એક ખોટી ફેલાયેલી માન્યતા છે કે સંઘ પચ્ચીસમો તીર્થંકર છે’’ અહીં અમે ટ્રસ્ટી એ જ સંઘ. અમારી આજ્ઞા પ્રમાણે સાધુ-સાધ્વીએ ચાલવાનું હોય. સંઘની એટલે કે અમારી ટ્રસ્ટીની આજ્ઞા ન માને તે સાધુ-સાધ્વીને સાધુ-સાધ્વી ગણાય નહીં. આવી તદ્દન ખોટી-અજ્ઞાન ભરેલી માન્યતાને વશ થઈને મેં કોઈપણ પૂ.ગુરૂ ભગવંતની અવહેલના કરી હોય, હુકમ કર્યો હોય, પૂ. ગુરૂ ભગવંતની આજ્ઞામાં શ્રાવક શ્રાવિકા રહે તેને બદલે મેં આજ્ઞા કરી હોય તેની માફી માંગું છું. આજ્ઞા કરાવેલ કે અનુમોદેલ હોય તેની માફી માંગું છું.
હું શ્રાવિકાના ઉપાશ્રયમાં સંભાળ રાખતી હોઉં ત્યારે પૂ. સાધ્વીજી કહે તે મારે
