________________
અભ્યાખ્યાન-પશુન્ય કટાર લેખકો-ધર્મ ઉપદેશકો આ પાપ સ્થાનકનું સેવન છે તે વિચારતા નથી પછી માને કેવી રીતે ? અને ન માને તેથી તેનું મિચ્છા મિ દુક્કડમ્ માંગે કેવી રીતે?
બીજાને આળ દેવું, કલંક દેવું તે અભ્યાખ્યાન છે. કોઈની વાત સાંભળીને કે છાપા-ટી.વી.માં જોઈને તેને સાચું માનીને બીજાના મોઢે. આ માણસ આવો જ છે, આ વાત આમ જ છે, આ ગામ આવું જ છે, આ સંસ્થા આવી જ છે. દા.ત. સીનેમાની લાઈનમાં બધા વ્યભિચારી જ હોય છે. પોલીસો બધા હપ્તા ખાનાર જ હોય છે. નેતાઓ બધા ભ્રષ્ટાચારી જ છે.
આવા બધા વિધાનો અભ્યાખ્યાન પાપસ્થાનકનું સેવન છે. કોઈના વિષે આપણે જે બોલીએ તેમાં આવું જુદું આળ, કલંક કેટલું આવે?
આ ભવમાં કે ભવોભવમાં મેં જુઠા આળ દીધા હોય, દેવડાવ્યા હોય, દેતાની અનુમોદના કરી હોય તેનું મિચ્છા મિ દુક્કડમ્. હું તેની માફી માંગું છું.
૧૪ મું પાપસ્થાનક પૈશુન્યા પશુન્ય એટલે ચાડી-ચુગલી. બીજાની ગેરહાજરીમાં તેના દોષ બોલવા. જેનાથી લાભ કશો જ નથી, દોષ ઘણો છે,
બીજાની લીટી ભુસીને પોતાની લીટી મોટી બનાવવાથી પરંપરાએ નુકશાન જ વધારે છે.
આવો પિશુનતાની ટેવવાળો તેલ વગરના તલ જેમ ફોતરા કહેવાય તેવો નિઃસ્નેહી હોય છે. ગમે તેટલું તેનું ભલું કોઈ કરે પણ એક વસ્તુ ધારેલી ન થાય કે તુરંત ભલુ કરનારની ચાડી શરૂ કરી દે છે.
બીજાની ગેરહાજરીમાં એના મર્મ ઉઘાડા કરનારને એમ હોય છે કે ક્યાં કોઈને ખબર પડે છે ? પરંતુ સાચી વાત એ છે જેની ચાડી કરે તેની સાથે વેરબંધ પડતો જાય છે. અનેક ભવ સુધી આ વેર ચાલુ રહે.
નીગોદથી આજ સુધીના ભવમાં જાણતા કે અજાણતા કોઈપણ જીવની ચાડી-ચુગલી કરી, કરાવી, તથા અનુમોદેલ હોય તેનું મિચ્છા મિ દુક્કડમ્. હું તેની માફી માંગું છું. તે જીવો જ્યાં હોય ત્યાં સુખી થાય. મારી સાથે તેમને અને તેમની સાથે મારે વેરભાવ ન રહે.
મારી ચાડી-ચુગલી આ ભવમાં કે કોઈ ભવમાં બીજાએ કરેલ હોય તેને હું
