________________
૧૩૦
સંઘખામણા (ક્ષમાપના) અરે ! (ખેદની વાત છે) મેં દુષ્ટ વર્તન કર્યું-કરાવ્યું-અનુમોધું. હવે વારંવાર મારું હૃદય પશ્ચાત્તાપથી બળે છે.
આ ગાથા નિશીથ ભાષ્યમાં ૬૫૭૩ મી ગાથામાં નીચે પ્રમાણે છે. હા દુઠુ કર્ય હા દુઠ્ઠ, કારિઅ દુઠુ અણુમયં મે ત્તિ, અંતો અંતો ડજઝઈ, પચ્છાતાવણ વેવંતો. (૪)
અરે.. રે ! મેં જે દુષ્ટ (આચરણ) કર્યુ-કરાવ્યું-અનુમોડ્યું તે પશ્ચાત્તાપ વડે થરથરતો હું વારંવાર બળું છું.
જં ચ શરીર અત્યં, કુટુંબ ઉવગરણ રૂવ વિજ્ઞાણં, જીવવધાય જણય, સંજાય પિ નિંદામિ. (૫)
ભૂતકાળમાં અનંતા ભવોમાં મારું (૧) શરીર (૨) ધન (૩) કુટુંબ (૪) ઉપકરણો (૫) રૂપ (૬) વિજ્ઞાન (વગેરે) જીવોને ઘાત કરનારા થયા તેની હું નિંદા
ગહિણિ ય મુક્કાઈ, જમ્મમરણેસુ જાઈં દેહાઈ, પાવેસુ પત્થાઈ, વોસિરિઆઈ મએ તાઈ. (૬)
અત્યાર સુધીમાં અનેક ભવોમાં જન્મ-મરણ કરતા મેં જે દેહાદિ ગ્રહણ કર્યા અને છોડ્યા તે પાપમાં વપરાતા એવા દેહાદિ (દાદિ એટલે ધન-કુટુંબ-ઉપગરણો કે બીજા કોઈપણ) પુદ્ગલોને હું વોસિરાવું છું.
સંઘખામણા (ક્ષમાપના) સાહણ સાહણણય, સાવય સાવીઓ ચઉવિહો સંઘો, જે મણ વય કાએહિં, સાઈઓ તં પિ ખામેમિ.
(સાધુ-સાધ્વી-શ્રાવક-શ્રાવિકા (એ) ચતુર્વિધ સંઘની મેં જે કાંઈ મન-વચનકાયાથી આશાતના કરી હોય તેની હું ક્ષમા માંગું છું.)
આયરિય ઉવજઝાએ, સીસે સાહસ્મિએ કુલ ગણે અ, જે મે કઈ કસાયા, સવ્વ તિવિહેણ ખામેમિ. (૧) સબ્યસ્સ સમણ સંઘસ્ય, ભગવઓ અંજલિ કરીએ સીસે, સવ્વ ખમાઈવત્તા, ખમામિ સવ્વસ્ટ અહયંપિ. (૨)
