________________
૧ર૬
શ્રાવક અંતિમ આરાધના
એવં તવ બલ-વિલિં; થુએ મએ અજિઅ-સંતિ-જિણ-જુઅલ; વવગય-કમ્પ-રય-મલ, ગઈ ગયું સાસય વિકલ. ગાહા. (૩૫) તે બહુ-ગુણ-uસાય, મુખ-સુહેણ પરમેણ અવિસાયં; નાસેહ મે વિસાયં; કુણઉ આ પરિસા વિ અપ્પસાય. ગાહા. (૩૬) તે મોએઉ અ નંદિ, પાવેલ અ નંદિસેણમભિનંદિ; પરિસા વિ અ સુહ-નંદિ, મમ ય દિસઉ સંજમે નંદિ. ગાહા. (૩૭) પMિઅ-ચાઉમ્માસિઅ-સંવચ્છરિએ અવસ્મ-ભણિઅવ્વો, સોઅવ્વો સવૅહિં, ઉવસગ્ન-નિવારણો એસો. (૩૮) જો પઢઈ જો આ નિસુણઈ, ઉભઓ કાલપિ અજિઅ-સંતિ-થયું; ન હુ હુંતિ તસ્સ રોગા, પુત્રુપ્પક્સા વિ સાસંતિ. (૩૯) જઈ ઇચ્છહ પરમ-પર્યા, અહવા કિર્તિ સુવિત્થર્ડ ભુવણે; તો તે-લુકૂદ્ધરણે, જિણ-વયણે આયર કુણહ. (૪૦) પછી આરાધનાની અધિષ્ઠાયિકા દેવીનો કાઉસ્સગ્ન કરવા નાચે પ્રમાણે બોલે. શ્રી આરાધના દેવતા આરાધનાર્થ કરેમિ કાઉસ્સગ્ગ... અન્નત્થ કહી ચાર લોગસ્સનો કાઉસ્સગ કરે. (લોગસ્સ “સાગરવર ગંભીરા’ સુધી ગણવા, લોગસ્સ ન આવડે તો ૧૬ નવકારનો કાઉસ્સગ્ન કરવો.) નમો અરિહંતાણં બોલીને પારે પછી નમોહત્ કહી નીચે મુજબ થોય બોલે. યસ્યા સાનિધ્યતો ભવ્યા? વાંછિતાર્થ પ્રસાધકાર, શ્રીમદારાધના દેવી, વિપ્ન વાતાપહાડસ્તુવઃ, (આટલી આરાધના પ્રતિમાજી સામે કરીને પ્રતિમાજીને સ્વસ્થાને બિરાજમાન કરે અને જો સ્થાપનાજી સામે કરતા હોય તો સ્થાપનાજી ઉત્થાપે.) - ત્યાર બાદ પૂ. ગુરૂ ભગવંત તે ગ્લાન (બિમાર શ્રાવક કે શ્રાવિકા)ને તેણે બાલ્યકાળથી કરેલા અતિચારની આલોચના કરાવે. (અહીં સામાન્ય નિદર્શન છે. સમય અને ગ્લાનની પરિણતી-બુદ્ધિ મુજબ સંક્ષેપ કે વિસ્તારથી આલોચના કરાવી શકાય.)
