________________
મોળી પડી. તે સાથે શરીરશક્તિ પણ વ્યાધિની પ્રબળતાથી મંદ પડવા લાગી, તેથી આ ચરિત્રમાં હકીકતસંબંધી જે કાંઈ અપૂર્ણતા જણાય તેનું મૂળ કારણ ઉપર કહ્યું તે સમજવું. કેટલાએક મનુષ્યો દરેક પ્રકારે પોતાની ખ્યાતિ થાય એમ ઇચ્છે છે અને તેને માટે અતિશયોક્તિભરેલાં ચરિત્રો પણ લખાવે છે. પરંતુ મહારાજશ્રીની નિરભિમાન વૃત્તિ તો કોઈ અપૂર્વ હતી, જેનો કેટલોક ચિતાર ઉપર કહેલાં બંને કારણોથી સમજી શકાશે.
મહારાજશ્રીનું શરીર જેમ જેમ નરમ થતું ચાલ્યું તેમ તેમ ઉપયોગની જાગૃતિ વધતી ચાલી. મૂળથી અનુભવજ્ઞાન મેળવવા ઉપર અને અધ્યાત્મસ્વરૂપની વિચારણા ઉપર લક્ષ વધારે હતું, તેનો ઉપયોગ આ વખતે થવા લાગ્યો. વ્યાધિના બળવંતપણામાં પણ આત્માને બળવાન કરીને અરે ! શબ્દનો ઉચ્ચારમાત્ર ન કરતાં કાયમ “અરિહંત, સિદ્ધ, સાહુ” એ શબ્દનો ધ્વનિ જ ચાલી રહેતો. પાસે રહેનારા શ્રાવકોને પણ એ જ શબ્દોનો ઉચ્ચાર કરવા પોતે સૂચવ્યું હતું.
સંવત ૧૯૪૯ના માગશર માસમાં મહારાજશ્રીના ઉપદેશથી વોરા જસરાજ સુરચંદે ઉજમણાનો મહોત્સવ કર્યો. તે મહોત્સવને માટે એક સુશોભિત મંડપની રચના કરી હતી અને મધ્યમાં શ્રીઅષ્ટાપદ તીર્થની રચના કરીને ૨૪ જિનબિંબ પધરાવ્યા હતા. છોડ તેમના પોતાના તથા બીજાના મળીને પપ થયા હતા. ઓચ્છવ સારો વર્યો હતો. સદરહુ મંડપમાં ઘણા શ્રાવકોએ વ્રત-તપાદિ ઉચ્ચર્યાં હતાં.
૭૨
