________________
તેમણે ઉપધાન વહેવરાવ્યાં અને માળ પહેરવાના સમય ઉપર શ્રીસમવસરણની રચનાનો મહોત્સવ થયો.
સંવત ૧૯૪૦માં પ્રારંભના સમયમાં પાલીતાણાના દરબારને આપવાની યાત્રાળુના રખોપા બદલની ૨કમનો નિર્ણય કરવાનું કામ મેજ ઉપર આવ્યું. અમદાવાદના મુખ્ય કાર્યકર્તાઓનો વિચાર યાત્રાળુ દીઠ અમુક રકમ આપવાનું ઠરાવી દેવાનો હતો. કારણ કે એકંદરે ૨કમ આપવાનું ઠરાવતાં દ૨ વર્ષ બહુ મોટી રકમ આપવી પડે અને તેનો બોજો શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીના કારખાના ઉપર આવી પડે. કેટલાએક સુજ્ઞ શ્રાવકો આ વિચારને સંમત નહોતા. તેઓનું ધારવું એવું હતું કે “યાત્રાળુદીઠ અમુક રકમ મુંડકા તરીકે આપવાનું ઠરાવવાથી અનેક પ્રકારની અડચણો ઊભી થશે. ખરી અગત્યની વખતે દરબાર કોઈ યાત્રાળુને રોકવા ધારશે તો રોકી શકશે. યાત્રા કરવા જવાનો પાસ કે ટીકીટ લેવાની અને સાચવવાની બહુ ચીવટ રાખવી પડશે. એ કાર્યમાં ખલેલ ન થવા દેવા માટે અને પાકી દેખરેખ રાખવા માટે દરબાર સિપાઈઓનું મોટું જૂથ ડુંગર ઉપર રાખશે કે જે આપણને કાયમની ઉપાધિરૂપ થઈ પડશે. આવી અનેક અડચણોનો સંભવ હોવાથી કોઈ મોભાવાળા ગૃહસ્થને અથવા પ્રમાણિક અમલદારને વચમાં રાખીને વાર્ષિક રકમ આપવાનું ઠરાવવું તે જ યોગ્ય છે. આ રકમ કારખાનાને માથે ન પાડવા માટે એક મોટા પાયા ઉપર ફંડ કરવું કે જેના
૫૪
