________________
વશ્યકતા જણાવીને મોટી મજલ પણ ચાલીને જ કરવાની રુચિ દર્શાવી. સંઘ સાથે ચાલતાં આઠ દિવસે-ચૈત્ર શુદિ તેરશે પાલીતાણે પહોંચ્યા. બીજે દિવસે પર્વત પર ચડીને શ્રીઆદીશ્વરજીને ભેટતાં પરમ આહલાદ થયો. એ વખતે ઢંઢકમતિના દુર્ભાગ્યનો વિચાર આવતાં મન કાંઈક ખિન્ન થયું. આવું ઉત્તમ તીર્થ, અનેક તીર્થકર અને ગણધરોએ જે ભૂમિને પાવન કરેલી, અનંતા મુનિરાજ જયાં સિદ્ધિપદને પામેલા, અને અનેક શ્રાવકોએ પૂર્વપુણ્યના યોગે મળેલી લક્ષ્મી અઢળકપણે ખર્ચીને જે તીર્થ પર પોતાના નામને અમર કરેલું, એવા તીર્થાધિરાજના દર્શનથી અવિચારી કુગુરુની પ્રેરણાવડે તેઓ વિમુખ રહે છે, એ તેમના ભાગ્યોદયની જ ખામી છે એમ માન્યું. પ્રથમ જિનેશ્વરની સમીપે અંતઃકરણપૂર્વક સ્તુતિ-સ્તવનાદિ કરીને પોતાના આત્માને ધન્ય માનતા નીચે ઊતર્યા. એક દિવસ સંઘના પડાવમાં રહીને બીજે દિવસે ગામમાં જોરાવરમલ્લજીની ધર્મશાળામાં મુનિ પ્રેમચંદજી પહેલાંથી આવેલા રહ્યા હતા તેમની ભેગાં જઈને ઊતર્યા. મુનિ મૂલચંદજી એ વખતે મોતી કડીયાની ધર્મશાળામાં રહેલા હતા.
સંવેગી મુનિઓની સંખ્યા આ વખતમાં અલ્પ હોવાથી તેમનો પરિચય આ વખતમાં શ્રાવકોને બહુ ઓછો હતો. યતિઓની સંખ્યા બહુ વિશેષ હતી તેમજ જોર પણ વધારે હતું. શ્રાવકવર્ગ યતિઓનો રાગી હતો. મુગ્ધ શ્રાવકો તેમનામાં
૧૯
