________________
૪૯
જગદ્ગુરુ
બસ ! હવે હું મારી આત્મસાધનામાં લીન થાઉં છું. તમે બધા ધર્મકાર્યમાં શૂરા થજો.' હજારો શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ ભેગાં થઈ ગયા હતાં.
બધું જ વોસિરાવી - ખમાવીને જગદ્ગુરુ પદ્માસનમાં
બિરાજમાન હતા. હાથમાં નવકારવાળી લઈને જાપ કરવા લાગ્યા. એક પછી એક ચાર માળા પૂરી થઈ. પાંચમી માળાનો પ્રારંભ થયો ને માળા હાથમાંથી નીચે પડી. ને
જગદ્ગુરુ આ મર્ત્ય લોક છોડીને ચાલ્યા ગયા. અદ્ભુત સમાધિ ! અપૂર્વ તેજ ! જાણે હમણા જ વાત કરશે. પણ... પણ... ના હવે જગદ્ગુરુ બોલશે નહીં પણ એમનું કહેલું હવે સતત સાંભળવાનું છે ને આચરવાનું છે, તો જ આત્મકલ્યાણ સાધી શકાશે એવી બધાને ખાતરી થઈ ગઈ.
માત્ર ઊનામાં જ નહીં ભારતભરના સંઘોમાં હાહાકાર મચી ગયો. હજારો લોકો ઊનામાં ભેગા થઈ ગયા. દેવવિમાન જેવી પાલખી તૈયાર કરવામાં આવી. તેમાં જગદ્ગુરુના શરીરને પધરાવી આંબાવાડીમાં લઈ જવામાં આવ્યું. જય જય નંદા - જય જય ભદ્દાનો નાદ સર્વત્ર ગૂંજી ઊઠ્યો. ચંદનની ચિતા પર શરીર પધરાવવામાં આવ્યું.
લોકો ચિત્રવત્ ઊભા હતા. પોતે નિરાધાર થઈ ગયાની લાગણીથી ચોધાર આંસુએ બધાં રડતાં હતાં. જગદ્ગુરુનો અગ્નિસંસ્કાર કરવામાં આવ્યો.
