________________
૪૮
જગદ્ગુરુ અને જવા માટે બાદશાહની રજા લીધી. વિહાર ચાલુ થઈ ગયો. ચોમાસું શરૂ થયું છતાંય પોતે પહોંચ્યા નહીં. જગદ્ગુરુ રોજ-રોજ વાટ જોતા ને સમાચાર પૂછતાં. પણ ક્યાં લાહોરને ક્યાં ના ?
એમાં પર્યુષણના દિવસો આવ્યા. અસ્વસ્થતામાં પણ જગદગુરુએ કલ્પસૂત્રનું વાંચન કર્યું. પણ એ પરિશ્રમ ભારે પડ્યો. તબિયત વધુ બગડી. ભાદરવા સુદ-૧૦ના મધ્યરાત્રિએ બધા સાધુઓને એકઠા કરી કહ્યું : “હવે બહુ સમય નથી. સેનસૂરિ હોત તો સારું થાત. પણ તમે કોઈ ચિંતા કરશો નહીં. તેઓ તમને બધાને યોગ્ય રીતે સંભાળશે. તમારું પુત્રની જેમ જતન કરશે. જે રીતે તમે મને માનો છો તેમ તેમને પણ માનજો . બધાજ સંપીને રહે તે જોજો. ખાસ વિમલહર્ષ ઉપાધ્યાય તથા સોવિજયજીને કહું છું કે તમે મને બહુ સંતોષ આપ્યો છે તમારા કાર્યોથી હું બહુ પ્રસન્ન છું. તમે શાસનની શોભા વધારજો . બધાની ક્ષમાયાચના કરું છું.”
જગદ્ગુરુના વચનો સાંભળીને બધા ગદ્ગદ્ થઈ ગયા. વાતાવરણ ગમગીન થઈ ગયું. - ભાદરવા સુદ-૧૧નો દિવસ આવ્યો. સંધ્યાકાળ થવા આવ્યો. જગદગુરુ ધ્યાનમાં હતા. અચાનક આંખો ઉઘાડી. પ્રતિક્રમણનો સમય જાણી બધાને સાથે બેસાડી પ્રતિક્રમણ કરાવ્યું. પછી છેલ્લા શબ્દો ઉચ્ચારતા હોય તેમ બોલ્યા –
