________________
જગદ્ગુરુ હતો. જે કોઈક અસાધ્ય વ્યાધિથી પીડાતો હતો. કોઈ ઉપાય એ સાજો થતો ન હતો. છેવટે ગુરુભગવંત પાસે આવીને કહ્યું – “મહારાજ ! આપ મારા ઘરે પધારો અને દીકરાને આશીર્વાદ આપો. જો આ છોકરો સાજો થઈ જશે અને તેની મરજી હશે, તો હું આપને અર્પણ કરી દઈશ.”
કરુણાથી પ્રેરાઈને ગુરુભગવંત એના ઘરે પધાર્યા. આશીર્વાદ આપ્યા. પછી થોડાક જ દિવસમાં ત્યાંથી વિહાર કરી ગયા.
આ બાજુ છોકરો ધીમે-ધીમે સંપૂર્ણ સાજો થઈ ગયો. જ્યારે એ આઠ વર્ષનો થયો ત્યારે ગુરુભગવંત વિહાર કરતા પાછા ખંભાત પધાર્યા. રત્નપાલ દોશી વંદન કરવા આવ્યા.
ગુરુ મહારાજે પૂછવું – ‘ભાગ્યશાળી ! દીકરાને કેમ છે ?'
સાહેબ ! આપના આશીર્વાદથી એકદમ સાજો થઈ ગયો છે.”
“કેટલા વર્ષનો થયો ?” “સાહેબ ! આઠ વર્ષનો થયો છે.”
“તો હવે એને અમારી સાથે મોકલો. સાથે રહીને ભણશે-ગણશે ને સમય આવે યોગ્ય લાગશે તો દીક્ષા અપાશે.”
