________________
જગદ્ગુરુ
તે વખતે ત્યાં વિજયદાનસૂરિ મહારાજ બિરાજમાન હતા. એમનાં સાનિધ્ય અને વાણીનો લાભ હીરજીને નિત્ય મળવા લાગ્યો. એમનો વૈરાગ્ય તીવ્ર થયો ને દીક્ષાની ભાવના દૃઢ બની. બધાંયની અનુમતિ પ્રાપ્ત કરીને પાટણમાં જ વિ. સં. ૧૫૯૬ના કાર્તિક વદ-૨ સોમવારના દિવસે શ્રીદાનસૂરિ મહારાજના પાવન હસ્તે હીરજીની દીક્ષા થઈ. નામ પડ્યું મુનિ હીરહર્ષ.
હરિહર્ષ મુનિ પહેલેથી જ તીવ્ર મેઘાવી હતા ને સાથે વિદ્યા પ્રાપ્તિની લગન પણ એમની બળકટ હતી, એટલે ગુરુભગવંતે એમને ખૂબ ભણાવ્યા.
તે વખતે દેવગિરિ (દોલતાબાદ) વિદ્યાપ્રાપ્તિનું મથક ગણાતું. ન્યાયશાસ્ત્ર વગેરેના પ્રકાંડ બ્રાહ્મણ પંડિતો ત્યાં રહેતા. ગુરુમહારાજે હીરહર્ષ મુનિની યોગ્યતા અને જ્ઞાનની પિપાસા જોઈને વિશેષ અભ્યાસ માટે દેવગિરિ મોકલ્યા. સાથે મુનિ શ્રીધર્મસાગરજી તથા મુનિ શ્રીરાજવિમલજી પણ હતા.
પંડિતોએ ભણાવવા માટે વેતનની માગણી કરી એટલે ત્રણેય મુનિવરો મુંઝાયા. એમની મુંઝવણ ઉપાશ્રયમાં વંદન કરવા આવેલા શ્રાવિકા જસમાઈ કળી ગયા અને તેનું કારણ પૂછ્યું. એટલે શ્રીધર્મસાગરજી મહારાજે એમને બધી વાત કરી. એ સાંભળીને જસમાઈએ કહ્યું – “સાહેબ ! આપ ચિંતા ન કરશો. એ લાભ અમને આપજો. હું શ્રાવકને લઈને આવું છું.”
