________________
જગદ્ગુરુ એવી ગોઠવણ માતા-પિતાએ કરી હતી. એના કારણે ખૂબજ નાની ઉંમરમાં સમજુ અને ઠરેલ બન્યો.
એની વાતો ને વર્તણૂંક ઉપરથી માતા-પિતા અને પરિવારજનોને થતું જ કે – આ કમળ છે ને એક દિવસ કાદવથી ઉપર ઊઠવાનો જ. પ્રસંગોપાત્ત તેણે પિતાને કહ્યું પણ હતું - “આપણા કુળમાંથી જો કોઈ દીક્ષા લે તો આપણું કુળ કેવું દીપે ?” દીકરાની આવી વાતથી માતાપિતાએ ગૌરવ અનુભવ્યું.
સમય સાથે ઘટનાઓ જોડાયેલી જ હોય છે; એ પછી સુખદ હોય કે દુ:ખદ. અજ્ઞાની અને મોહગ્રસ્ત જીવો સુખના કાળમાં ભાન ભૂલીને આનંદ-પ્રમોદમાં પડી જાય છે અને પરિસ્થિતિ બદલાતા દીન અને લાચાર થઈ જાય છે, જ્યારે સમજુ જીવો સુખના કાળમાં સાવધાન રહે છે ને દુઃખ આવી પડે તો એને હસી કાઢે છે. એમાંથી શીખ મેળવે છે. હીરજી નાના હતા - લગભગ ૧૨ વર્ષના – ને એમના માતા-પિતાનું અવસાન થઈ ગયું. નાની ઉંમર છતાં સમજણથી આ આઘાત જીરવી ગયા. હા, એનાથી એમનામાં ઘરબાયેલું વૈરાગ્યનું બીજ અંકુરિત થઈ ગયું.
માતા-પિતાના સ્વર્ગવાસના સમાચાર જાણી હીરજીની બે બહેનો – વિમળા અને રાણી પાટણથી આવીને હીરજીને પોતાની સાથે જ પાટણ લઈ ગઈ.
