________________
૨૧૮૬ (રાગ : તિલંગ) સાંસોંકી ડોર બડી કમજોર; લગા લો મન અપના પ્રભુજીકી ઓર. ધ્રુવ સમય અનમોલ હૈ યૂ ન ગંવાના, દુનિયા હૈ પ્યારે મુસાફિખાના;
બંદે, પ્રભુ નામ કે મોતી બટોર, સાંસો પ્રભુ કો બિસારે તો દુ:ખ બઢતા જાયે, સુમિરે જો નામ હરિ દુ:ખ નહીં આયે;
બંદે તેરે જીવનકી વહીં એક ભોર, સાંસો કામ જો ન હો કિસીસે, વહીં કરે, જીવનકે દુ:ખ સારે વો પલમેં હરે;
ધિર આયે ચાહે દુ:ખકી ઘટા ઘનઘોર. સાંસો
૨૧૮૮ (રાગ : સૂરમલ્હાર) સાંસો કે તારમેં, તુમ પ્રભુ નામ કો પીરો લો; શુભ કર્મ કરકે પૂન્ય કા, જીવનમેં બીજ બો લો. ધ્રુવ જીવન કા એક એક પલ, અનમોલ હૈ ખજાના, ઇનમે સે એક પલ ભી, કભી લોટ કે ન આના; આનંદ રસ સે અપના, અંતઃકરણ ભીગો લો. સાંસો જ્ઞાની કી યહ નિશાની, બોલે વો મીઠી વાણી, મીઠે સે બોલમે હૈ, પ્રભુ કી ઝલક સુહાની; બોલો તો મીઠે બોલ હી , અમૃત હૃદયમે ઘોલો. સાંસો બીતી કા ગમ ભુલાકર, લો મિટ ગયા અંધેરા, ખુલતી જહાં પે આંખે, હોંગા વહીં સવેરા; તેરે દ્વારા પ્રભુ પધારે, અંતર કે નયન ખોલો. સાંસો
૨૧૮૭ (રાગ : મુલતાની) સીતારામ સીતારામ સીતારામ કહીએ; જેહિ બિધિ રાખે રામ, તેહિ વિધિ રહીએ. ધ્રુવ મુખમેં હો રામનામ રામ સેવા હાથમે, (૨) તું અકેલા નાહિ પ્યારે, રામ તેરે સાથમેં; વિધિકા વિધાન જાન, હાનિ લાભ સહીએ. જેહિo કિયા અભિમાન તો, માન નહિ પાયેગા, હોગા પ્યારે વોહિ જો, શ્રી રામજી ચાહેગા;
ફ્લ આશા ત્યાગ, શુભ કામ કરતે રહીએ, જેહિo જિંદગીકી દૌર સૌંપ હાથ દીનાનાથ કે, મહેલમેં રહો ચાહે ઝોંપડીમેં વાસ હૈં; ધન્યવાદ નિર્વિવાદ રામ રામ કહીંએ. જેહિo આશા એક રામજીએ, દૂજી આશા છોડ દે, નાતા એક રામજીને દૂજા નાતા તોડ દે; સાધુસંગ રામરંગ અંગ અંગ રંગીએ. જેહિo
૨૧૮૯ (રાગ : મિશ્ર ભૈરવી) સૂરજ કી ગર્મીસે જલતે હુએ તનકો, મિલ જાયે તરૂવરકી છાયા; ઐસા હીં સુખ મેરે મનકો મિલા હૈ મેં, જબસે શરણ તેરી આયા.
મેરે રામ ... ધ્રુવ ભટકા હુઆ મેરા મન થી કોઈ, મિલ ન રહા થા સહારા, લહેરોં સે લડતી હુઈ નાંવ કો જૈસે, મિલ ન રહા થા કિનારા; ઉસ લડખડાતી હુઈ નાવ કો જો, કિસીને કિનારા દિખાયા. ઐસાવ શીતલ બને આગ ચંદનકે જૈસી, પ્રભુવર કૃપા હો જો તેરી , ઉજીયારી પૂનમ સી હો જાય રાતે, જો થી અમાવસ અંધેરી; યુગ યુગસે પ્યાસી મરૂ ભૂમિને જૈસે, સાવનકા સંદેશ પાયા. ઐસાવ જિસ રાહકી મંઝિલ તેરા મિલન હો, ઉસ પર કદમ મેં બઢાઉં,
ફ્લોમેં કાંટોમે પતઝડ બહારોમેં, મેં ન કભી ડગમગાઉં; પાનીકે પ્યાસે કો તકદીરને જૈસે, જી ભરકે અમૃત પિલાયા. ઐસાવ
સબૈ રસાયણ મેં કિયા, હરિસા ઔર ન કોય
તિલ એક ઘટમેં સંચરે સબ તન કંચન હોય. ભજ રે મના
૧૩૦
પઢ ગુનકર ‘પાઠક' ભયે, સમજાયા સંસાર | આપન તો સમજે નહીં, વૃથા ગયા અવતાર
૧૩૦)
ભજ રે મના