________________
૧૫૬૭ (રાગ : પર)
મારા સ્નેહી સતગુરુ શ્યામ, સનમુખ તમે રે'જો રે; એવો કલજુગ વહે રે ક્રૂર, તેમાંથી તારી લેજો રે. ધ્રુવ ગુરુજી બાના બ્રદની લાજ, રાખો તો રહેશે રે; એવા ભક્ત વત્સલ ભગવાન, વંદીને વેદ કે'છે રે. મારા ગુરુજી પ્રગટ કરું પોકાર, સમરથ સાંભળજો રે; તારી ભક્તિમાં પાડે ભંગ, દુર્ટોને તમે દળજો રે, મારા દોહેલાં દુરિજન દે છે દુઃખ, પ્રભુજી તેને પાડો રે; તમે નોધારાના આધાર, બુડતાની બાહ્ય ઝાલો રે. મારા
અમે કાલાં ઘેલાં કિરતાર, તોય છીએ તમારાં રે; તમે આદ અંત મધ્ય એક, હરિ છો અમારા રે. મારા૦
સ્વામી ‘મુરાર' કહે મહારાજ, પૂરવી પ્રીતે રે; તમે રહેજો મારા રૂદયામાંય, અખંડ અદ્વૈતે રે. મારા
મોહન
૧૫૬૮ (રાગ : પરમેશ્વરી)
તને પ્રભુ લાખ વખત તરછોડે, પણ તું હાથ ના મૂક્યું રે; હાથ ન મૂકજે, હાથ ન મૂક્તે, હાથ ન મૂકજે રે. ધ્રુવ નહિ મળે ફીને લાગ આવો, માનજે ‘મોહન' એમાં લ્હાવો;
થાય ગમે તે, લેજે સહી, પણ લાગ ન ચૂકજે રે. તને જો જે ચૂકુ ના કોઈ ભરમથી, સહેજે ખસું ના તારા ધરમથી; આડે આવે કોઈ રોકવા, એની સામે ના ભૂંજે રે. તને થોડે સુધી તારૂં જોશે પાણી, લાલસા-લોભ તને નાખશે તાણી; કીર્તિ-લક્ષ્મી લલચાવે, એને જોઈ ના મૂકજે રે. તને નાથ અમારો પૂરો ઝવેરી, ટકળ હોય તેને ખાજે વ્હેરી; સાચાં મોતી મારી ઘાણ તપાસે, તું ના લૂંટજે રે. તને
ભજ રે મના
કેતે પાપી તામસી, ચારિ ખાનકે જંત; સુનિ ભજન તિન શ્રવનાં, ઓહીં તરે અનંત.
૯૬૦
‘મોહન’ થોડા દુઃખને વ્હોરી, આવેલું હાથથી જાય ન છોડી; ગયો છૂટી જો હાથ તો, જઈ ઉકરડે ભૂંજે રે, તને
૧૫૬૯ (રાગ : રાગેશ્રી)
તમે લગની લગાડી પ્રભુ ! કેવી, (કે) શામળા ! છોડું છોડાય ના ! મારા અંતરમાં મોહિની તેં લગાવી, (કે) શામળા ! છોડું છોડાય ના ! આઠે પહોર તારાં સ્મરણોમાં જાય છે, નિત્ય નવું નવું એમાં દેખાય છે; મને છાંટી ભભૂતી તમે કેવી. (કે) શામળા ! છોડું
ઊંચા મને તારા સંસારે મહાલતો, આખો દિવસ તારૂં ગાડું ગબડાવતો; તારાં ભજનોની રાતો રંગીલી. (કે) શામળા ! છોડું
મારી કટારી, હવે શાને સંતાય છે? ધીરેથી માર, મારૂં હૈયું છેદાય છે; તારા મુખડામાં ઘેલી બનેલી. (કે) શામળા ! છોડું ઘાયલને મારવામાં શાને હરખાય છે, પીડાતી કાયા, તારો ‘મોહન’ મૂંઝાય છે; મુખ હસતું ને હૈયે રડેલી. (કે) શામળા ! છોડું
૧૫૭૦ (રાગ : મંદકાંતા છંદ, યમન મિશ્ર)
નિત્ય પ્રભાતે આંખ ઉઘડતાં, લેવું પ્રભુનું નામ ! બંધુ ! પ્રભાત-કર્મી પરવારીને, ઘરવું ઘણીનું ધ્યાન ! બંધુ ! હસતાં રમતાં આનંદ કરતાં, કરવું ઘરનું કામ ! બંધુ ! જે જે સ્થિતિમાં નાથે રાખ્યાં, એને દો સન્માન ! બંધુ ! આંગણે આવ્યો કોઈ અતિથિ, દેવું ઘટતું માન ! બંધુ ! કોઈની નિંદા, ચાડી - ચુગલી, જોજો ભૂલતાં ભાન ! બંધુ !
અનાથ
સૌ જીવોમાં એક પ્રભુ છે, સૌને દેજો માન ! બંધુ ! સેવા એ પ્રભુસેવા, જગમાં ઉત્તમ કામ ! બંધુ ! માતા - પિતા, વડીલો કે સ્વામી, આશિષ મુક્તિધામ ! બંધુ ! જે ઘર-ગામે વસીએ ‘મોહન', શાંતિનું એ ધામ ! બંધુ !
ભજન હરિકો કીજીએ, મનમેં ધરી આહ્લાદ; જરત અગ્નિતે રાખિયો, પ્રગટ ભક્ત પ્રહલાદ. ૯૬૧
11
ભજ રે મના