________________
૧૫૩૨ (રાગ : માલકૌંસ)
મનભાવન શ્રી મુનિવર ધ્યાલો રે. ધ્રુવ સમતા શાંતિ સમાધિ ભજત હૈં, છોડ જગત જંજાલ;
સુર નર ઇન્દ્ર નરેન્દ્ર ઉરગપતિ, નાવત ચરણન ભાલ. મન
મનભાવન
કંચન કાંચ બરાબર માને, નિંદન બંધન ઘાત; મહલ મસાન સંપદા વિપદા, મેં નહિ હર્ષ વિષાદ. મન૦ શીત સમય સરિતા તટ ધ્યાવત, રંચ નહીં મન ખેદ; ઉષ્ણકાલ સંતપ્ત શિલા પર, ધ્યાવત સ્વપર વિભેદ. મન વરપત મૂસલધાર દમકિની, દમકત શીલ વ્યાલ; તબ ગુરૂદેવ વૃક્ષ તલ ધ્યાવત, આતમ દેવ વિશાલ. મન૦
જગ હિતકારી આત્મપુજારી, કાટત કર્મ કરાલ;
મન વચકાય સંભાલ ‘મનોહર’ તિન પદ નાવો ભાલ. મન૦
૧૫૩૩ (રાગ : પટદીપ)
મિટાના ચાહો તો જિનવર, હમારે દુઃખ મિટા દેના; તિરાના ચાહો તો જિનવર, ભોદધિ સે તિરા દેના. ધ્રુવ
ન હિમ્મત વ્રત તપ કરને કી, ન સમજૂ તત્ત્વ કી ચર્ચા; ફક્ત સમજૂ તુમ્હીં સાંચે તુમ્હારા જાપ જપ લેના, તિરાના૦
ન કોઈ પાર ભવ જલ કા, વ સાધન તિરને કે ઉંચે;
ન અપને બલ તિર સકતા હૂં, તિરાવો તો તિરા દેના, તિરાના૦ બિના વ્રત સંયમ ગુપ્તી કે, ન તિર સતા મૈંને માના; મગર વહ શક્તિ તુમ દેતે, તિરાવો તો તિરા દેના, તિરાના૦ રટૂંગાં નામ તેરા તો, ઉબારોર્ગે ન ફિર કબ તક; મુઝે વિશ્વાસ હૈ પૂરા, બચાવો તો બચા લેના, તિરાના
ભજ રે મના
યાહી શરીરકે આશરે, મત કોઈ કર અહંકાર; જ્યોં પાનીકા બુદબુદા, જાતેં કેતિ બાર.
૯૪૦
‘મનોહર’ કે દુઃખ કે હતા, તુમ્હી હો ત્રિભુવન કે સ્વામી;
હરા કર્મો ને મેરા ધન, દિલાવો તો દિલા દેના.તિરાના૦
૧૫૩૪ (રાગ : બસંતભૈરવી) મુસાફિર જાવોગે ક્રિક્સ ઠૌર ?
કોઈ કહે ઇસ ગાંવ જાયેંગે, કોઈ કહે ઉસ દેશ જાયેંગે;
મેં પૂછું વહ ઠૌર જહાં તુમ, દેહ ધરોનેં ઔર. મુસાફિ દેશ બતાઓ જહાં સે આયે ? કોઈ કહે ઈસ થલ સે આયે;
મેં પૂછું વહ ઠૌર જહાં સે, આયે તજ તન ઔર. મુસાિ અપને સંગ મેં ક્યા કુછ લાયે ? કોઈ કહે યે યે ઘન લાયે; જહ સે તુમ તન તજ કર આયે, લાયે હો કુછ જૌર. મુસાિ
ધ્રુવ
લે જાવોગે અબ ક્યા સંગ મેં ? અપની બાત કહે સબ રંગ મેં; જો યહ તન તજ પરભવ જેહો, લે ચલ હો કુછ ઔર. મુસાફિ ઇનકા મતલબ સોચ ‘મનોહર' તો સાંચે બન જાઉં મુસાફિર; મારગ મેં આરામ ભોગકર, પહુંચોંગે શિવ ઠૌર. મુસાિ
૧૫૩૫ (રાગ : દરબારી)
મેરા મન બેકરાર,
ધ્રુવ
પરિજન પર પ્રકટ દિખત, વિધિ ફ્લ નિત ચખત રહત; અપની અપની વિપતિ સહત, હોતા નહિ કોઈ લાર. મેરા૦ સુખ તિલ ભર સુનત રહત, પર્વત સમ વિપત દિખત; દિવસ ઉભય જિયત મરત, નિ સો મેં કરૂં રાર ? મેરા૦ ‘મનહર' ભજ શરણ ઘરમ, જિનવર સમ સુરસ સદન; અનંત અમલ વસુ ગુણ ધન, મુનિવર જગ તિમિર હરણ, યહીં ચાર સર્વ સાર. મેરા
કાલ સો તેરે શિર ખડા, મત કર જાને દૂર; આઈ અચાનક પરંગા, કર ડારેગા ચૂર.
૯૪૧
ભજ રે મના