________________
૧૧૦૬ (રાગ : નટનારાયણ) તુમ દેખો રે સાધો આતમરામ હૈ ઘટ માંહી. ધ્રુવ બિન વિશ્વાસ કે બાહર ભટકે ચારોં ધામ ક્રિ આઈ; ચૈતન્યદેવ કો લીયા ડોલે વિરથી ગોતા ખાઈ. તુમe સબ તીરથ મેં જાકર ન્હાવે મન કા મૈલ ન જાઈ; બિન સત્સંગ ગુરુ કી કિરપા ભરમ મિટે નહિં ભાઈ. તુમ ચૌરાસી દુનિયાં તપ કર વૃથા બદન જલાઈ; આગ લગા ચાહે ઉલટે લટકો મિલે નહીં રઘુરાઈ. તુમ લાખ ઉપાય કરો બહુતેરે આયૂ સભી બિતાઈ; ‘અચલરામ’ પ્રભુ જ્ઞાન સે મિલતા એસે વેદ મેં ગાઈ. તુમ
૧૧૦૮ (રાગ : કાલિંગડા) મન રે, સદ્ગુરુ કર મેરા ભાઈ, ગુરુ બિન કોઈ સંગી નહીં તેરો, અંત સમય કે માંઈ. ધ્રુવ જબ મહાકટ પડેગો તેરે, કોઈ નહીં આડો આઈ; માત પિતા તિરિયા સુત બંધુ, સબહીં મુંઢાં છીપાઈ. મન ધન દૌલત અરુ મહેલે મારિયા, સબ ધરિયા રહ જાઈ; યમ કે દૂત પકડ લે જાવે, જુતા ખાતો જાઈ. મન રાજ તેજ કી ધરી હીમાયતી, દેવોરી ચાલે નાહી; ગુરુ કો દેખે દુર ખડા હો, ભાગ જાય યમરાઈ, મન સંશ્રુ મીલે તો બંધ છુડાવે, ફીર નિર્ભર કરે તાંઈ; અચલરામ’ તેજ સક્લ આશરા, ચરણ શરણ સુખદાઈ. મન
૧૧૦૭ (રાગ : ભૈરવી) તું સબકા સરદાર હૈ ક્રિ, ગુલામ કૈસે ? હો રહા; ભૂલ કર અપને કો પ્યારે, પેટ ખાતિર રો રહા. ધ્રુવ તું સબકા સિરતાજ હૈ, મહારાજ સબ સંસારકા; ચૈતન્ય રૂપ વિસરાય કે, ઈન્દ્રિયો કે વશ ક્યું ? હો રહા. ભૂલ૦
ફ્સ ગયા મોહજાલમેં અબ, નિકલના મુશ્કિલ હુઆ; કુટુંબકી ચિંતા મેં નિશદિન, જીંદગી ક્યું ? ખો રહા. ભૂલ૦ તૃષ્ણા ચુડેલ લગી તુઝે, ભટકા રહી ધન કે લિયે; દીનોંકા દીન બના દિયા, અબ પરાધીન તું હો રહા. ભૂલ દીન ગુલામી છોડ સબ, પહચાન લે નિજરૂપકો; અચલરામ’ તું બ્રહ્મ હૈ, ગáતમેં કૈસે ? સો રહા. ભૂલ૦
૧૧૦૯ (રાગ : હેમકલ્યાણ) મુઝકો ક્યા ટૂટે ? બન બનમેં, મેં તો ખેલ રહા હર તનમેં. ધ્રુવ વ્યોમ વાયુ તેજ જલ પૃથ્વી ઇન પૌંચો ભૂતનમેં; પિંડ બ્રહ્માણ્ડમેં વ્યાપ રહા હૈ ચૌદહ લોક ભુવનમેં. મેં તો સૂર્ય ચંદ્ર બિજલી તારોંમેં રહા પ્રકાશ મેં ઇનમેં; ચૌદહ ભુવનમેં કઈં ઉજાલા બના પ્રકાશ સબ જનમેં. મેં તો૦ સબમેં પૂર્ણ એક બરાબર, પહાડ, રાઈ તિલમેં; કમતી જાદા નહીં કિસીમેં, એક સાર હૈં સબમેં. મેં તો રોમ રોમ રગ રગમેં ઈશ્વર, ઇન્દ્રીય પ્રાણ તન મનમેં; * અચલરામ ' સતગુરુ કી કિરપા બિન નહિં આવે દેખનમેં, મેં તો
સિરમેં પળિયાં દેખ કે, વૃદ્ધ કહે મત કોય;
જ્યામેં વિધા જ્ઞાન હૈ, વૃદ્ધ જાનિયે સોય. || ભજ રે મના
૬૮૮)
ઊંચે કુલમેં નીચ નર, ઉપજી કરે બિગાર; ઉપજે અગ્નિ વાંસ મેં, કરે સકળ વન છાર.
SCE
ભજ રે મના