________________
વહાં અદલ બડા હૈ હિસાબ સબ દમ-દમકા; ઇસ જગમેં નાતા હૈ બોલતે દમકા, બોલે દેવીસિંહ ગુરુ હરકે ગુન ગાવેગા; વોહ પ્રાની જગબંધનતે છૂટ જાવેગા, સબ જૂઠા માયા, મોહ, કુટુંબ હૈ દમકા ! એક દમમેં જાયેગાં નીલ દમ આદમકા. (3)
કોઈ કહે હમ યતિ હૈ ઔર બના જગતમેં બૈરાગી; બિના ઈશ્ક કે કિસીકી ભી, લવ નહિ સદ્ગુરુસે લાગી
બનારસી 'ને ઈશ્કમેં અપની જીતે જી કાયા ત્યાગી; રહીં ન મતલબ દિલમેં કુછ ભી, દુબિધા ભી સુનકે ભાગી. રામકૃષ્ણ સખુન યહીં સમજો તુમ સબ પર બાલા હૈ. પર0
૧૪૬૦ (રાગ : બહાર) દુનિયામેં લાખોઈ પંથકો , હમને દેખા ભાલા હૈ; પર જો દેખા, તો કુછ આશકોંકા પંથ નિરાલા હૈ. ધ્રુવ કોઈ બદન પર ખાક મલે, ઔર સેલી કક્ની ડાલે હૈ; કોઈ રંગાવે વસ્ત્ર વિવિધ, ઔર અપના વેશ સંભાલે હૈ. કોઈ મૌન હોકર બૈઠે, નહીં કસીસે બોલચાલે હૈ; કોઈ ફ્લાયે કાનકો, પિયે વો મદકે પ્યાલે હૈ, કોઈને લંબા તિલક દિયા, ઔર પહને તુલસી માલા હૈ. પર, કોઈ રાત દિન ખડે રહે, ઔર કોઈને હાથ ઉઠાયે હૈ; કિસીકો દેખા તો વહ બૈઠે, ઔર ધ્યાન લગાયે હૈ, કીસીને અપને બદનકો દાગા, તનુ પર છાપે ખાયે હૈ; કિસીને અપને શિર પર લંબે લંબે બાલ બઢાયે હૈ. કિસીકે તનુ પર વસ્ત્ર નહીં, ઔર કોઈ ઓઢે મૃગછોલા હૈ. પર૦ કોઈ સેવડા બના, ઔર કોઈ કહે કિ હમ તો દંડી હૈ, કોઈ તપશ્ચર્યા કરતે હૈ, ઔર કોઈ બને વનખંડી હૈ કિસીકે મઠ પર ધ્વજા ઊડે, ઔર કહીં ક્તી ઝંડી હૈ; બિના ઈશ્કર્ક હવે જો ક્કર વો પાખંડી હૈ કિસીને મસ્જિદ બનવાઈ ઔર કોઈને રચા શિવાલા હૈ. પર,
૧૪૬૧ (રાગ : મારૂ બિહાગ). નહિ મિલે હરિ ધન ત્યાગે, ના મિલે રામજી જાન ત્યજે; નારાયણ તો મિલે ઉસીકો, જો દેહકા અભિમાન ત્યજે. ધ્રુવ સુત વિત દારા કુટુંબ ત્યાગે, યા અપની ઘરનાર ત્યજે; નહિ મિલે પ્રભુ ઉસકો કદાપિ, જગકા સબ વ્યવહાર ત્યજે. નારાયણ૦ કંદ મૂલ ફ્લ ખાય રહે, ઔર અન્નકા ભી આહાર ત્યજે; વસ્ત્ર ત્યાગકે નંગ્સ હો રહે, ઓર પરાઈ નાર ત્યજે. નારાયણ તેં ભી હરિ નહિ મિલે ઉસીકુ, ચાહે અપને પ્રાણ ત્યજે; રહે મૌન બોલે નહિ મુખસે, અપની સારી વાત ત્યજે. નારાયણ બાલપનેસે યોગ સાધે, ઔર તાત ત્યજે યા માત ત્યજે; શિખાસૂત્રકા ત્યાગ જ કર દે, ઔર ઉત્તમ અપની જાત ત્યજે. નારાયણ કભી જીવકો ના મારે, અરુ ઘાત ત્યજે અપઘાત ત્યજે; ઇતના ત્યજે તો ફક્યા હોવે ? જો દેહકા નહિ ગુમાન ત્યજે ? નારાયણ વનમેં નિશદિન વિચરે ઔર, ઈસ દુનિયાના જંજાલ ત્યજે; ‘બનારસી' કહે ઉસે મિલા નહિં, ચાહે સકલ જાન ત્યજે. નારાયણ
પલ'કા પર’સો બત કામીની રે, જ્ઞાન ધ્યાન સબ “પી” સંગ લાગ્યો, પલમેં લગ ગઈ પલકન મોરી, મીંચત હી પલમેં ‘પીયા' આયો; મેં જો ઉઠી પીયા આદર દેને, જાગ પડી પીયા હાથ ન આયો, ઔર સખી ‘પીયા' સો કર ખોયા , મેં અપના પીયા જાગ ગવાયો.
રામ ભરોસો રામ બલ, રામ નામ વિશ્વાસ; સુમરે નામ મંગળ કુશળ, માંગત તુલસીદાસ.
૮૯૪)
જ્યોં કામીકે ચિત્તમેં, ચઢી રહત નિત કામ; | એસે હો કબ્દ લાગી હો, તુલસી કે મન રામ.
૯૯૫
ભજ રે મના
ભજ રે મના