________________
૧૫૧ (રાગ : બિહાગ)
રામ રસ એસો હૈ મેરે ભાઈ ! જો નર પીએ અમર હો જાયે;
એનો જનમ મરણ મીટ જાય. ધ્રુવ
મીઠા મીઠા સબ કોઈ પીવે, એકબાર જો કડવા પીવે,
ઊંચા ઊંચા સબ કોઈ ચાલે, એકબાર જો નીચા ચાલે,
કડવા પીવે ના કોઈ; સબસે મીઠા
નીચા ચલે ના સબસે ઊંચા
હોય. રામ
કોય; હોય. રામ
શંકા ઔર બંકાને પિયા, સજ્જન ઔર કસાઈ;
હનુમાનને ઐસા પિયા, પલમેં લંકા જલાઈ. રામ ધ્રુવ ઔર પ્રહલાદને પિયા, ઔર પિયા મીરાંબાઈ; દાસ ‘કબીર' ને ભરભર પિયા તુ ભી પીલે ભાઈ. રામ
૧૫૨ (રાગ : સોરઠ ચલતી)
વાગ્યા શબ્દના બાણ જેના, પ્રેમે વિંધાયેલા પ્રાણ; ભજનમેં મસ્ત રહેનાજી રે, જેને વાગ્યા શબ્દના બાણ રે. ધ્રુવ
સાહેબ કા ઘર દૂર હૈ બંદા, ઐસી લંબી ખજૂર; ચડે તો રામરસ ચાખીએ, પડે તો ચકના ચૂર. ભજનમેં૦
ભજ રે મના
માખી બેઠી મધપુડે રે એની પાંખ રહી લપટાઈ; ઉડનવાલી ઉંડ ગઈ બાકી, સમજ સમજ પછતાઈ. ભજનમેં
તેરો સાહેબ તુજમેં હૈ, જ્યું પથ્થરમેં આગ; મિલનહારો ત્યાંથી મળશે, ચકમક હોંગે લાગ. ભજનમેં ક્યા બખતરકા પહેરના ! કયા ઢાલન કેરો ઓથ ! શૂરા હોય તો સન્મુખ રે'વે, એક ભજન કી ચોટ. ભજનમેં
ઘડ જલે જેમ લાકડા ભાઈ, કાયા જલે ઝંઝીર; ગુરૂ રામાનંદ કી ફોજમાં, સન્મુખ લડ્યા ‘કબીર'. ભજનમેં
લાલી મેરે લાલકી, સબ ઘટ રહી સમાય ગૂં મહેંદી કે પત્તોમેં, લાલી રહી છિપાય
૬
૧૫૩ (રાગ : બિહાગ)
હૈ કોઈ ભૂલા મન સમુજાવે;
યા મન ચંચલ ચોર હેરિ લો, છૂટા હાથ ન આવે. ધ્રુવ જોરિ-જોરિ ધન ગહિરે ગાડે, જરૂં કોઈ લેન ન પા; કંઠ કા પૌલ આઈ જમ ઘેરે, દૈ-દૈ સૈન બતાવૈ. હૈ ખોટા દામ ગાંઠિ લે બાંધે, બડિ-બડિ વસ્તુ ભુલાવૈ; બોય બબૂલ દાખ ફ્લ ચાહૈ, સો ફ્લૂ કૈસે પાવૈ. હૈ ગુરૂ કી સેવા સાધુ કી સંગત, ભાવ-ભગતિ બનિ આવૈ, કહે ‘ કબીર’ સુનો ભાઈ સાધો, બહુરિ ન ભવ-જલ આવે. હૈ
૧૫૪ (રાગ : માંડ)
સત્પુરુષને ધ્યાવો, સાધુભાઈ (૨),
બહેરા બોબડા કાંઈ કરેલા, અબોલા આઘે મત જાઓ રે. ધ્રુવ બેઠા તેં તો બોલે નહિ, ઊભા ના કે'વે આવો; સુતા વેં તો જાગે નાહિ, ગુણ કણેરા ગાવો રે. સાધુ
કાયા મંદિર અંદર મેં દેખો, માંય બેઠો એક બાવો; ઊણ બાવારી કરો સેવના, મિટે જમાંરો દાવો રે. સાધુ ખોજ્યા વીના ખબર નહીં પડશે, બાહેર મત ભટકાવો; આપ મેં આપ કાયામાં શોધો, હોજાય પ્રગટ ચાવો રે. સાધુ સમજુ હોય સેનમેં સમજે, અણસમજ્યા અથડાવો; સંગતના કીધી ગુરુ ન ભજીયા, એળે જન્મારો ગુમાવો રે. સાધુ ગુરુ રામાનંદ સીમરથ મીલિયા, ઘટ બતાવ્યો ઠાવો; કહે ‘કબીર' ચેતનકું ભજના, પીછે ના પછતાવો રે. સાધુ
ડૂબે સો બોલે નહિ, બોલે સો અનજાન ગહરો પ્રેમ-સમુદ્ર હૈ, કોઉ ડૂબે ચતુર સુજાન
८७
કબીર