________________
૭૦૭ (રાગ : આશાવરી)
યહ મોહ ઉદય દુઃખ પાવૈ, જગજીવ અજ્ઞાની. ધ્રુવ નિજ ચેતના સ્વરૂપ નહીં જાનૈ, પરપદાર્થ અપનાવે; પર પરિણમન નહીં નિજ આશ્રિત, યહ તર્ફે અતિ અકુલાવે. યહ ઇષ્ટ જાનિ રાગાદિક સેવૈ, તે વિધિ બંધ બઢાવૈ; નિજહિત-હેત ભાવ ચિત સમ્યક્દર્શનાદિ નહીં ધ્યાવૈ. યહ ઇન્દ્રિય તૃપ્તિ કરન કે કાજૈ, વિષય અનેક મિલાહૈ; તે ન મિલૈ તબ ખેદ ખિન્ન હૈં, સમસુખ હૃદય ન લાવૈ. યહ સલ કર્મક્ષય લચ્છન લતિ, મોક્ષદશા નહીં ચાવૈં; ‘ભાગચંદ’ એસે ભ્રમસેતી, યહ કાલ અનન્ત ગમાવૈ. યહ
૭૦૮ (રાગ : તોડી)
સફ્સ હૈ ધન્ય ધન્ય વા ઘડી,
જબ ઐસી નિર્મલ હોસી પરમદશા હમરી. ધ્રુવ ધારી દિગંબર દીક્ષા સુંદર, ત્યાગ પરિગ્રહ અરી; વનવાસી કરપાત્ર પરીષહ, સહિહોં ધીર ધરી. સફ્લ દુર્ધર તપ નિર્ભર નિત તપિહોં, મોહ-કુવૃક્ષ કરી; પંચાચાર ક્રિયા આચરિ હોં, સકલ સાર સુથરી. સફ્લ પહાડ પર્વત ઓર ગીરી ગુફામેં, ઉપસર્ગો સહજ સહી; ધ્યાન ધારાકી દોર લગાકે, પરમ સમાધિ ધરી. સફ્લ વિભ્રમતા પહરન ઝરસી નિજ, અનભવ-મેઘ ઝરી;
પરમ શાન્તભાવનકી તલીનતા, હોસી વૃદ્ધિ ખરી. સફ્લ પ્રેસપ્રિકૃતિ ભંગ જબ હોસી, જુતત્રિભંગ સગરી; તબ કેવલદર્શન વિબોધ સુખ, વીર્યકલા પસરી. સફ્ળ૦
ભજ રે મના
જહાં આપા તહાં આપદા, જહાં સંશય તહા સોગ; સદગુરુ બિન ભાગે નહીં, દોઉ જાલિમ રોગ.
૪૨૮
લખિહોં સકલ દ્રવ્ય ગુનપર્જય, પરનતિ અતિ ગહરા; ‘ભાગચન્દ' જબ સહજહિ મિલહૈ, અચલ મુક્તિનગરી. સલ૦
૭૦૯ (રાગ : બસન્ત)
સન્ત નિરન્તર ચિન્તત ઐસે, આતમરૂપ અબાધિત જ્ઞાની. ધ્રુવ રોગાદિક તો દેહાશ્રિત હૈં, ઇનતું હોત ન મેરી હાની; દહન દહત જ્યોં દહન ન તદગત, ગગન દહન તાકી વિધિ ઠાની. સંત વરણાદિક વિકાર પુદગલકે, ઇનમેં નહિ ચૈતન્ય નિશાની; યદ્યપિ એકક્ષેત્ર-અવગાહી, તદ્યપિ લક્ષણ ભિન્ન પિછાની. સંત મેં સર્વાંગ પૂર્ણજ્ઞાયક રસ, લવણ ખિલ્લવત લીલા ઠાની; મિલૌ નિરાકુલ સ્વાદ ન યાવત, તાવત પરપરનતિ હિત માની. સંત ‘ભાગચન્દ્ર’ નિરદ્વન્દ્ર નિરામય, મૂરતિ નિશ્ચય સિદ્ધ-સમાની; નિત અલંક અવર્ક શંક બિન, નિર્મલ પંક બિના જિમિ પાની. સંત
દાસ પલટુ (રાગ : હંસધ્વની) મન મિહીન કર લીજીયે, જબ પિયુ લાગે હાથ. ધ્રુવ જબ પિયુ લાગે હાથ, નીચ હૈ સબ સે રહના; પાપછી ત્યાગિ, ઊંચ બાની નહિં કહના. મન માન બડાઈ ખોય, ખાક મેં જીતે મિલના; ગારી કોઉ દેઈ જાય છિમા, કરિ ચુપ કે રહના. મન
સબ કી કરે તારીફ, આપ કો છોટા જાનૈ; પહિલે હાથ ઉઠાય, સીસ પર સબ કો આનૈ. મન ‘પલટૂ’ સોઈ સુહાગિની, હીરા ઝલકે માથ; મન મિહીન કર લીજીયે, જબ પિયુ લાગે હાથ. મન
મન કૌઆ, તન બક સરિસ, બૈન મયુર સમાન; બના દાસ ફિર કૌન વિધ ? તૂ ચાહે કલ્યાણ. ૪૨૯
ભાગચંદ