________________
૬૭૦ (રાગ : મધુવંતી) ઉર્ધ : હૈ બેપીર કન્હાઈ ! હમ સબ કે તન , ધન જીવન લકર ભી દયા ન આઈ ! ધ્રુવ પ્રપંચ મય જુઠી થી જગ કી, સબ નેહ સગાઈ; તો િક્યો ન પ્રથમ હી ? હમકો જ્ઞાન કથા સમજાઈ. ઊધો. પહેલે ચંચલતા શિશુતા વશ, હંસિ હંસિ પ્રીત બઢાઈ; અબ ગ્રામીણ ગ્વાલિનો કે હિત, ક્યોં ત્યાગે ઠકુરાઈ ? ઊધો. માખન ચોર કહા કર બૃજ મેં, ઘર ઘર કીર્તિ જગાઈ; ધન્ય કુબરી, જિસને પદવી, અલખ બ્રહ્મ કી પાઈ. ઊધો. પ્રેમ બિરહ દ્રગ ‘બિન્દુ' માલિકા મોહ જાલ ઠહુરાઈ; કયા પહચાને ? રન જિન્હોને, બન-બન ગાય ચરાઈ. ઊધો૦
૬૭૨ (રાગ : મિશ્રભૈરવી) કૃપા કી ન હોતી જો આદત તુમ્હારી; તો સૂની હી રહતી અદાલત તુમ્હારી. ધ્રુવ જો દીનો કે દિલમેં જગહ તુમ ન પાતે (૨); તો કિસ દિલમેં હોતી ? હિફાજત તુમ્હારી. કૃપા ગરીબોકી દુનિયા હૈ આબાદ તુમસે (૨); ગરીબો મેં હૈ, બાદશાહત તુમ્હારી. કૃપાળ ન મુલ્કિમ હી હોતે, ન તુમ હો તે હાકીમ (૨); ન ઘર ઘરમેં હોતી ઇબાદત તુમ્હારી. કૃપા તુમ્હારી હી ઉક્ત કે દ્રગ બિંદુ’ હૈ યહ (૨); તુમ્હ સોંપતે હૈ અમાનત તુમ્હારી. કૃપા
૬૭૧ (રાગ : યમન કલ્યાણ) એ મેરે ઘનશ્યામ ! હૃદયકાશ પર આયા કરો ! ગ્રીષ્મ ઋતુ કલિકાલ કી હૈ, ધૂપ તુમ છાયા કરો. ધ્રુવ દામિની કે બિન દયો, જલ-દાન દે સકતે નહી; ઇસલિયે શ્રી રાધિકા કો, સાથે મેં લાયા કરો. એ જિસકી ગર્જન મેં સરસ-અનુરાગ કી હૈ ધ્વનિ ભરી; ઉસ મધુર મુરલી સે જન મન મોદ હષયા કરો. એ પ્યાસ હૈ જિસકો તુમ્હારે, દર્શનોં કી હીં સદા; ઉન તૃષા-મય-ચાતક કે, દ્રગ ન તરસાયા કરો. એ પ્રેમ કે અંકુર બિરહ કી, અગ્નિમેં ઝૂલસે નહીં; યદિ સમય પર કુછ કૃપા કે દ્રગ * બિન્દુ' બરસાયા કરો. એ
૬૭3 (રાગ : ગઝલ) ન યૂ ઘનશ્યામ તુમકો દુઃખસે ઘબરા કરકે છોડુંગા; જો છોડંગા તો કુછ મેં ભી, તમાશો કરકે છોડુંગા. ધ્રુવ અગર થા છોડના મુઝકો, તો ફ્રિ કયો હાથ પકડા થા ? જો અબ છોડા તો ન જાને, મેં કયા કયા કરકે છોકૂંગા. ન ચૂo મેરી રૂસવાઈયા દેખો , મરે સે શૌક સે દેખો; તુઓં મે અબ સરે બાજાર, રૂસવા કરકે છોકૂંગા. ન ચૂo તુમ્હ હૈ નાજ યહ બેદર્દ રહતા હૈ હમારા દિલ; મેં ઉસ બેદઈ દિલ મેં દર્દ પૈદા કરકે છોકૂંગાન ચૂ૦ નિકાલા તુમને અપને દિલ કે જિસ ઘર સે ઉસી ઘર પર; અગર દ્રગ ‘બિન્દુ’ જિન્દા હૈ, તો કજા કરકે છોડંગા, ને ચૂo
કબીર મોતિન કી લડી, હીરોં કા પરકાસ | ચાઁદ સુરજ કો ગમ નહીં, દરસન પાયા દાસ || |
૪૦)
કબીર કમલ પ્રકાસિયા, ઉગા નિર્મલ સૂર || રેન અંધેરી મિટ ગઈ, બાજા અનહદ તૂર || || (૪૦)
બિન્દુ મહારાજ
ભજ રે મના