________________
૬૪૩ (રાગ : હોરી કાફી) મેં તો ગુરુ અપને મેં હોરી, ખેલું મન વાર રી. ધ્રુવ પ્રેમભાવકા રંગ બનાવું, ભક્તિ ગુલાલ સુધાર રી; જ્ઞાન વિવેક ભરૂં પિચકારી, છોડું વારંવાર રી. ખેલુંo યોગ યુક્તિકા ચંદન લેવું, ધ્યાન પુષ્પ ગલહાર રી; અનહદનાદ બજાવું સુંદર, સુરત નિરત સિંગાર રી. ખેલુંo નિગમાગમકે વાક્ય મનોહર, ગાયન કરે વિચાર રી; મિલ સત્સંગત ફાગ મચાઉં, સંશય સંક્ત નિવાર રી, ખેલું એકરૂપ સબ જગમેં દેખું, ભેદભાવ સબ ટાર રી; ‘ બ્રહ્માનંદ’ મગન મન નિશદિન, છૂટે સકલ વિકાર રી. ખેલું
૬૪૫ (રાગ : ભૈરવી) રામ સુમર રામ તેરે કામ આયેગા. ધ્રુવ ભાઈ બંધુ રાજ પાટ મહલ માલિયાં; અંતકાલમેં ન કોઈ સંગ જાયેગા. રામ દુનિયા કે કારોબારમેં તૂ ભૂલા ;િ ચિડિયા કો જૈસે બાજ તુજે કાલ ખાયગા, રામ મનુજકો તુજે શરીર બડે ભાગ્યસે મિલા; જબ બીત ગયો કાલ તો ક્રિ કયા બનાયગા ? રામ કર લે જતન હજાર હરી નામકે બિના; કહતા હૈ “ બ્રહ્માનંદ' નહીં મોક્ષ પાયગા. રામ
૬૪૪ (રાગ : બરહંસ) રામ તેરી રચના અચરજ ભારી, જાકો વર્ણન કર સબ હારી. ધ્રુવ જલકી બુંદસે દેહ બનાઈ, તામેં નર અરુ નારી; હાથ પાંવ સબ અંગ મનોહર, ભીતર પ્રાણ સંચારી. જાકો નભમેં નભચર જીવ બનાયે, જલમેં રચે જલચારી; વૃક્ષલતા બન પર્વત સુંદર, સાગરકી છબિ ન્યારી. જાકો, ચાંદ સૂરજ દોઉ દીપક કીને, રાતદિવસ ઉજિયારી; તારાગણ સબ ક્રિત નિરંતર, ચહુ દિશ પવન સવારી. જાકો, ઋષિ મુનિ નિશદિન ધ્યાન લગાવે, લખ ન સકે ગતિ સારી; બ્રહ્માનંદ' અનંત મહાબલ, ઈશ્વર શક્તિ તુમારી. જાકો
૬૪૬ (રાગ : હીંદોલ) સમઝ કર દેખલે પ્યારે, મોક્ષકા પંથ હૈ ન્યારા. ધ્રુવ યજ્ઞ તપ દાન કરનેસે, સ્વર્ગ કે ધામકો પાવે; ભોગ કર ભોગ દેવનકે, જમી પર હોય અવતારા. મોક્ષકા કર્મકી ડોરસે બાંધા, કબી નીચે કબી ઉપર; ભટક્તા જીવે જૂનોમે, િનહિ હોય નિખારા. મોક્ષકા કરે પૂજા િતીરથ, અગનમેં હોમ નિત કીજે; બરત ઉપવાસ બહુતે રે, નહીં હો જ્ઞાન ઉજિયારા, મોક્ષકા બૈઠ કર સંત સંગતમેં, વિચારે રૂપ ઈશ્વરકા; વો. ‘બ્રહ્માનંદ કો પાવે, મિટે ભવજાલ સંસારા. મોક્ષકા
-
સતગુરુ હમસેં રીઝકર, એક કહ્યા પ્રસંગ | બરસા બાદલ પ્રેમ કા, ભી જ ગયા સબ અંગ | |
ઉ૮૮)
કબીર' બાદલ પ્રેમ કા, હમ પર બરસા આઈ ! અન્તર ભીગી આતમા, હરી ભરી બનરાઈ || ઉ૮૦
બ્રહ્માનંદ (પુષ્કર)
ભજ રે મના
