________________
૬૨૯ (રાગ : તિલક કામોદ). પ્રભુ મેરી નૈયાકો પાર ઉતારો, મેં તો ડૂબત હું મઝધારો. ધ્રુવ ભવસાગર જલ દસ્તર ભારી, સૂઝત નાહિ કિનારો; બીચ સમુંદર ગોતે ખાવે, બિન ખેવટ ભયભરો. પ્રભુત્વ લંબી લહર ઉઠે પલપલમેં, નહિં જલથલ આધારો; પરબલ પવન ચલે નિશવાસર, ચહેંદિશ ઘોર અંધારો. પ્રભુત્વ ગ્રાહ ભયંકર ફાડફાડ મુખ, સન્મુખ હોત હજારો; ઘેર ઘુમેર પડૅ બહુ ભારી, કૈસે હો નિસ્તારો ? પ્રભુત્વ હાથ પૈરમેં જોર ન મેરે, નહિં કોઈ સંગ સહારો; બ્રહ્માનંદ' ભરોસો તેરો , અબ નહિ દેર વિચારો. પ્રભુo
૬૩૦ (રાગ : પીલુ) પ્રભુ મેરે દિલમેં સદા યાદ આના, દયા કરકે દર્શન તમારા દિલાના. ધ્રુવ સદા જાનકર દાસ અપને ચરણકા, મુજે દિનબંધુ ન દિલસે ભૂલાના. પ્રભુત્વ સબી દોષ જન્મોંકે મેરે હજારોં, ક્ષમા કરકે અપને ચરણમેં લગાના. પ્રભુત્વ કિયા કામ કોઈ ન તેરી ખુશીકા, અપના બિરદ દેખ મુજકો નિભાના. પ્રભુત્વ ફ્લાયા હું માયા કે ચકકરમેં ગહરા, ‘બ્રહ્માનંદ’ બંધનતે મુજકો છુડાના. પ્રભુત્વ
ન દેખો દોષકો મેરે દયા કી ફેર દૃષ્ટિ કો; ન દૂજા આશરા મુજકો, તેરે દરકી નિવાસી હું. પિલાદેo કોઈ વૈકુંઠ બતલાવે કોઈ કૈલાસ પર્વત કો; વો “ બ્રહ્માનંદ’ ઘટઘટમેં રૂપકી મેં બિલાસી હું. પિલાદેo
૬૩૨ (રાગ : ભૈરવી) પૂરણ પ્રેમ લગા દિલમેં જબ, નમકા બંધન છૂટ ગયા. ધ્રુવ કોઈ પંડિત લોક બતાવત હૈ, સમજાવત હૈ જગ રીતનકો; જબ પ્રીતમસેં દઢ પ્રીત ભઈ, સબ રીતકા બંધન ટ ગયા. પૂરણo. કોઈ તીરથ પર્સન જાનત , કોઈ મંદિર મેં નિત દર્શનકો; ઘટ ભીતર દેવ દિદાર હુઆ, તબ બાહિરસું મન રૂઠ ગયા. પૂરણo કોઈ જીવ કહેં કોઈ ઇશ કહેં, કોઈ ગાવત બ્રહ્મ નિરંજનકો; જબ અંદર બાહિર એક હુઆ, સબ ટ્વેતકા પડદા ફૂટ ગયો. પૂરણo સોઈ એક અનેક સ્વરૂપ બના, પરિપૂરણ હૈ જલમેં થલમેં; ‘બ્રહ્માનંદ' કરી ગુરુદેવ દયા, ભવસાગર કા ભય ઉઠ ગયા. પૂરણo
૬૩૩ (રાગ : ગઝલ) રીમેં મજા જીસકો, અમીરી ક્યા બિચારી હૈ ? ધ્રુવ તજે સબ કામ દુનિયાંકે, ફિક્કર ઘરબાર કે છુટે; સદા એકાંતમેં વાસા, યાદ પ્રભુકી પિયારી હૈ. ક્રીમેંo નહીં નોકાર કિસી જનકે, ન દિલમેં લાલસા ધનકી; સબુરી ધારકર મનમેં, ફ્રિ જંગલ બિહારી હૈ. ક્કીરીમે મિલા સત્સંગ સંતનકા, ચલે નિત જ્ઞાનકી ચરચા; પિછાન રૂપ અપને કો, દ્વેત સબ દૂર ટારી હૈ. ક્રીમેo સબી જગ જીવસે પ્રીતિ, બરાબર માન અપમાના; વો બ્રહ્માનંદ પૂરણમેં, મગન દિન રૈન સારી હૈ. ક્કીરીમેo.
ગુરુ મિલે સીતલ ભયા, મિટી મોહ તન તાપ | નિસવારથ સુખ નિધિ કહો, અત્તર પ્રગટે આપ || ઉ૮)
બ્રહ્માનંદ (પુષ્કર)
૬૩૧ (રાગ : ભૂપાલી) પિલાદે પ્રેમના પ્યાલા પ્રભુ દર્શન પિયાસી હું. ધ્રુવ છોડકર ભોગ દુનિયાકે યોગ કે પંથમેં આઈ; તેરે દીદાર કે કારણ ફ્ટિ બન બન ઉદાસી હું. પિલાદેo ન જાનું ધ્યાન કા ધરના, ન કરના જ્ઞાન ચરચાકા; નહીં તપયોગ હૈ કેવલ તેરે ચરણોં કી દાસી હું. પિલાદેo
જિસ કારન મેં જાય થા, સો તો મિલિયા આય ..
સાઈં તો સમ્મુખ ખેડા, લાગ કબીરા પાઁય || ભજ રે મના
(૩૮૨