________________
૪૭૪ (રાગ : પીલુ) બિસર ગઈ સબ બાત પરાઈ; જબ તે સાધુ-સંગત મોહિં પાઈ. ધ્રુવ ના કોઈ બૈરી, નાહિ બિગાના; સક્લ સંગિ હમકી બનિ આઈ. બિસર૦ જો પ્રભુ કીન્હો, તો ભલો માન્યો; એક સુમતિ સાધુન તેં પાઈ. બિસર૦ સબ મહં રમ, રહિયા પ્રભુ એકૈફ પેખિ પેખિ ‘ નાનક' બિગસાઈ. બિસર૦
૪૭૭ (રાગ : બિહાગ) અબ મેં કીન ઉપાય કરું ? જેહિ બિધિ મનકો સંશય છૂટે, ભવ-નિધિ પાર કરૂ. ધ્રુવ જનમ પાય કછુ ભલી ન કીન્હોં, તાતેં અધિક ડરૂ. અબo વચન કર્મ, મન હરિ નહીં ગાય, એહિ શોપ ધરૂ. અબ૦ ગુરુમત સુન કછુ જ્ઞાન ન ઉપજ, પસંવત ઉદર ભરૂ. અબo કહ “ નાનક’ પ્રભુ બિરદ પિછાની, તબ હીં પતિત તરૂ. અબ૦
૪૭૫ (રાગ : મુલતાની) મનકી મન હી માંહિ રહી; ના હરિ ભજે ન તીરથ સેવે, ચોટી કાલ નહીં. ધ્રુવ દારા, મીત, પૂત, રથ, સંપત્તિ; ધન-જન-પૂન મહીં. મનકી ઔર સકલ મિથ્યા યહ જાનો; ભજના રામ સહી, મનકી તિ ક્રિત બહુતે જુગ હાર્યો, માનસ દેહ લહી. મનકી ‘નાનક' કહત મિલનકી બિરિયાં; સુમિરત કાહે નહીં ? મનકી
૪૭૮ (રાગ : હમીર) સબ કુછ જીવિતકો વ્યવહાર, જગતમેં જીવિતકો વ્યવહાર, ધ્રુવ માતપિતા સુત ભાઈ ભગીની, અરુ નિજ ઘરકી નાર. સબ૦ તનસેં પ્રાણ હોત જબ ચારે, તુંરત ખેત પોકાર. સંબ૦ આધ ઘડી કોઉ રાખત નાહીં, ઘરનેં દેત નિકાર, સબ૦ મૃગતૃષ્ણા ક્યું રહી જગ રચના, દેખો હૃદય વિચાર. સબ૦ જન ‘નાનક' એ મત સંતનકો, દાખ્યો તોહે પુકાર, સબo
૪૭૬ (રાગ : હમીર) યહ મન નેક ન કહ્ય કરે, સીખ સીખાય રહ્યો અપની સી, દુરમતિઓં ન ટરેં. ધ્રુવ મદ-માયા-બસ ભર્યો બાવરી, હરિજસ નહિં ઉચરૈ. યહo કરિ પરપંચ જગતકે ડહર્ક, અપની ઉદર ભરૈ. યહ૦ શ્વાન પૂંછ જ્યાં હોય ન સૂધ, કહ્યો ન કાન ધરે. ચહo કહ 'નાનક', ભજુ રામ નામ નિત, જાતેં કાજ સરૈ. યહ૦
૪૭૯ (રાગ : બાગેશ્રી) સાધો મનકા માન ત્યાગો, કામ ક્રોધ સંગત દુર્જનકી, તાતે અહનિસ ભાગો. ધ્રુવ સુખ દુ:ખ દોનોં સમ કરિ જાનૈ, ઔર માન અપમાના; હર્ષ શોક તે રહૈ અતીતા, તિન જગ તત્ત્વ પિછાના. સાધો અસ્તુતિ નિંદા દોઉ ત્યાગે, ખોર્જે પદ નિરવાના; જન ‘નાનક' યહ ખેલ કઠિન હૈ, કોઉ ગુરૂ-મુખ જાના, સાધો.
ધનકા મદ જિસકો ચઢે, ખોતા હૈ વહ હોંશ. | ઔરો કો જબ દુઃખ મિલે, ઉસે મિલે સંતોષ || ૨૯)
ગુરુ નાનક
જાતિ લાભ કુલ રૂપ તપ, બલ વિધા અધિકાર ઇનકો ગર્વ ન કીજીએ, યે મદ અષ્ટ પ્રકાર
૨૯૨
ભજ રે મના
