________________
૩૩૧ (રાગ : બિહાગ)
હમ તો બહુ ન નિજ ઘર આયે |
પર ઘર ફિત બહુત દિન બીતે, નામ અનેક ધરાયે. ધ્રુવ પરપદ નિજપદ માનિ મગન હૈ, પરપરનતિ લપટાયે; શુદ્ધ બુદ્ધ સુખકન્દ મનોહર, ચેતન ભાવ ન ભાયે. હમ૦ નર પશુ દેવ નરક નિજ જાન્યો, પરજય બુદ્ધિ લહાયે; અમલ અખંડ અતુલ અવિનાશી, આતમગુન નહિં ગાયે. હમ યહ બહુ ભૂલ ભઈ હમરી ફિ, કહા કાજ પછતાયે; ‘દીલ' તજો અજહૂં વિષયનકો, સતગુરુ વચન સુનાયે. હમ
૩૩૨ (રાગ : તોડી)
હમારી વીર હરો ભવપીર.
ધ્રુવ
મેં દુખ તપિત દયામૃતસર તુમ, લખિ આયો તુમ તીર; તુમ પરમેશ
મોખમગદર્શક મોહદવાનલનીર. હમારી૦ તુમ બિનહેત જગત-ઉપકારી, શુદ્ધ ચિદાનન્દ ધીર; ગનપતિજ્ઞાન સમુદ્ર ન લંધે, તુમ ગુનસિંઘ ગહીર. હમારી૦ યાદ નહીં મૈં વિપતિ સહી જો, ઘર ઘર અમિત શરીર; તુમ ગુનચિંતત નશત તથા ભય, જ્યોં ધન ચલત સમીર. હમારી૦ કોટવારી અરજ યહી હૈ, મૈં દુખ સહું અધીર; હરહુ વેદનાÆ ‘દૌલ' કી, તર કર્મ જંજીર, હમારી
ભજ રે મના
ધામ કિયો કહું કામ કિયો, જગ નામ કિયો જસ વ્યાપ રહ્યો હૈ, દાન કિયો સનમાન કિયો, અભિમાન કિયો કરકે ઝુકિયો હૈ; દાવ કિયો બહુ ભાવ કિયો, ઠહરાવ કિો કહું રાજ લિયો હૈ, બ્રહ્મમુનિ ઘનશ્યામકો આશ્રય, જો ન કિયો તો કછુ ન કિયો હૈ.
પરાત્પર ગુરુવૈ નમ: પરંપરાચાર્ય ગુરુવૈ નમ: પરમ ગુરુવે નમઃ સાક્ષાત્ પ્રત્યક્ષ સદ્ગુરુવૈ નમોનમઃ
૨૦૦
૩૩૩ (રાગ :
: પૂર્વી)
હે જિન તેરે મેં શરણે આયા,
તુમ હો પરમયાલ જગત-ગુરુ, મૈં ભવ-ભવ દુખ પાયા. ધ્રુવ
મોહ મહાદુઠ ઘેર રહ્યો મોહિ, ભવ કાનન ભટકાયા; નિજ નિજ જ્ઞાન ચરનનિધિ વિસર્યો, તનધનકર અપનાયા. હે જિન નિજાનંદ અનુભવ પિયૂષ તજ, વિષય હલાહલ ખાયા; મેરી ભૂલ ભૂલ દુખદાઈ, નિમિત મોહવિધિ પાયા. હૈ જિન
સો
દુઠ હોત શિથિલ તુમરે ઢિંગ, ઓર ન હેત લખાયા; શિવસ્વરૂપ શિવમગદર્શક તુમ, સુયશ મુનીગન ગાયા. હે જિન૦
તુમ હો સહજ નિમિત જગહિતકે, મો ઉર નિશ્ચય ભાયા; ભિન્ન હોઉં વિધિર્તે સો કીજે, ‘દૌલ’ તુમ્હેં સિર નાયા. હે જિન
૩૩૪ (રાગ : કાફી)
જ્ઞાની એસી હોલી મચાઈ.
ધ્રુવ
રાગ કિયો વિપરીત વિપન ઘર, કુમતિ કુૌતિ સુહાઈ, ધાર દિગમ્બર કીન્હ સુ સંવર, નિજ પરભેદ લખાઈ; ઘાત વિષયનિકી બચાઈ. જ્ઞાની
કુમતિ સખા ભજિ ધ્યાનભેદ સમ, તનમેં તાન ઉડાઈ, કુંભક તાલ મૃદંગાઁ પૂરક, રેચક બીન બજાઈ;
લગન અનુભવ સૌં લગાઈ. જ્ઞાની અરિ, વેદ સુઇન્દ્રિ ગનાઈ, તિનો, ફૂલ અઘાતિ ઉડાઈ;
કરિ શિવ તિયકી મિલાઈ. જ્ઞાની
કર્મબલીતા રૂપ નામ દે તપ અગ્નિ ભસ્મ કરિ
જ્ઞાન કો ફાગ ભાગવશ આવૈ, લાખ કરી ચતુરાઈ, સો ગુરુ દીનદયાલ કૃપાકરિ ‘દૌલત' તોહિ બતાઈ; નહીં ચિતર્સ વિસરાઈ. જ્ઞાની
સમદૃષ્ટિ શીતળ સદા, અદ્ભુત જાકી ચાલ ઐસા સદ્ગુરુ કિજીયે, પલમેં કરે નિહાલ
૨૦૧
દોલતરામજી