________________
૩૨૪ (રાગ : જૌનપુરી)
પ્રભુ મોરી એસી બુધિ કીજે,
રાગદોષદાવાનલ સે બચ, સમતારસમેં ભીંજે. ધ્રુવ પરમેં ત્યાગ અપનપો નિજમેં, લાગ ન કબહું છીજે; કર્મ કર્મફ્લૂમાહિં ન રાયત, જ્ઞાન સુધા-રસ પીજે. પ્રભુ સમ્યગદર્શન-જ્ઞાન, ચરનનિધિ, તાકી પ્રાપ્તિ કરીજે; મુઝ કારજકે તુમ બડ કારન, અરજ ‘દૌલ’ કી લીજે. પ્રભુ
૩૨૫ (રાગ : બહાર)
વન્દો અદ્ભુત ચંદ્રવીર જિન, ભવિચકોર ચિતહારી હૈ; પરમાનંદ જલધિ વિસ્તારન, પાપ તાપ ક્ષયકારી હૈ. ધ્રુવ ઉદિત નિરન્તર ત્રિભૂવન અન્તર, કીર્તિ કિરણ પસારી હૈ; દોષ મલંક કલંક અયંતિ, મોહ રાહુ નિરવારી હૈ. વો
કર્માવરણ પયોદ ( વાદળ) અરોધિત, બોધિત શિવમગ ચારી હૈ;
ગણધરાદિ મુનિ ઉડુગન (તારા) સેવત, નિત પૂનમ તિથિ ધારી હૈ. વન્દો અપિલ અૌકાકાશ ઉલંઘન, જાસુ જ્ઞાન ઉજિયારી હૈ; ‘દૌલત’ તનસા કુમુદિન કો દિન, જ્યો ચરમ જગતારી હૈ. વન્દો
૩૨૬ (રાગ : હિંદોલ) માન લે યા સિખ મોરી, ઝુકે મત ભોગન ઓરી. ધ્રુવ ભોગ ભુજંગભોગસમ જાનો, જિન ઇનસે રતિ જોરી, તે અનન્ત ભવ ભીમ ભરે દુખ, પર અધોગતિ પોરી; બંધે દૃઢ પાતક ડોરી. માન
ભજ રે મના
ગુરુ સેવા, જિન બંદગી, હરિ સુમિરન વૈરાગ યે ચારો તબહીં મિલે, પૂરન હોર્વે ભાગ
૧૯૬
ઇનો ત્યાગ વિરાગી જે જન, ભયે જ્ઞાનવૃષોરી, તિન સુખ લહ્યો અચલ અવિનાશી, ભવફાંસી દઈ તોરી; રમૈ તિનસંગ શિવગૌરી, માન ભોગન કીં અભિલાષ હરનકો, ત્રિજગસંપદા થોરી, યાર્ડે જ્ઞાનાનન્દ ‘દીલ' અબ, પિયૌ પિયૂષ કટોરી; મિટે ભવવ્યાધિ કઠોરી. માન
૩૨૭ (રાગ : સોહની)
મેરે કબ હૈ વા દિનકો સુધરી,
તન બિન વસન અસન બિન વનમેં, નિવાઁ નાસાદ્રષ્ટિ ધરી. ધ્રુવ પુણ્ય પાપ પરસોં ક્બ વિરોં, પરચોં નિજનિધિ ચિરવિસરી; તજ ઉપાધિ સજિ સહજ સમાધિ, સોં ધામ હિમ મેઘઝરી. મેરે૦ કબ થિરજોગ ધરો એસો મોહિ, ઉપલ જાન મૃગ ખાજ હરી; ધ્યાન કમાન તાન અનુભવ-શર, છેદો કિહિ દિન મોહ અરી. મેરે બ તૃનકંચન એક ગનોં અરુ, મનિજડિતાલય શૈલ દરી; ‘દૌલત' સત ગુરુચરન સૈવ જો, પુરવો આશ યહૈ હમરી, મેરે
૩૨૮ (રાગ : હમીર)
મેરો મન એસી ખેલત હોરી.
મન મિરદંગ સાજ-કરિ ત્યારી, તનકો તમૂરા બનોરી, સુમતિ સુરંગ સરંગી બજાઈ, તાલ દોઉ કર જોરી; રાગ પાંચ પદ કોરી. મેરો
ધ્રુવ
સમકિત રૂપ નીર ભર જારી, કરુના કેશર ઘોરી, જ્ઞાનમઈ લેકર પિચકારી, દોઉ કરમાહિં સમ્હોરી; ઇન્દ્રિ પાંચૌ સખિ વોરી. મેરો
બિના નયન પાવે નહીં, બિના નયન કી બાત સર્વ સદ્ગુરુ કે ચરણ, સો પાવે સાક્ષાત્ ૧૯૭
દોલતરામજી