Jain Dharm no Prachin Itihas Part 02

SR No.: 009123
Original Sutra Author: N/A
Author: Hiralal Hansraj
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj
Total Pages: 202
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 78

-
છે
' ? ?
એક દિવસે કુમારપાળ રાજા જ્યારે ધ હેમચંદ્રજી મહારાજને વાંદવા આવ્યા, ત્યારે ગાચાર્યમહારાજે એક ખાદીને ચેફાળ એઢયે હતા તે બેઇ કુમારપાળે આચાર્ય”ને કર્યું કે, હે ભગવન્ ! મારા જેવા આપના ભકત હાવા છતાં આપે જે આવા ખાદીના ચેફાળ ચઢવે છે, તેથી મો ઘણી શરમ લાગે છે. તે સાંભળી આચાર્યમહારાજે કહ્યું કે, હું રાજન્! હું આજે એક ગરીબ શ્રાવકને ઘેર જ્યારે ગોચરી માટે ગોલા હતા, ત્યારે તે શ્રાવકે મળે ઘણા ભાવથી આ ખાદીને એકાળ વેરાવ્યા છે. અમે મુનિષ્ઠાને ખાદી અને રેશમી ચીર એ બન્ને તુષ્યજ છે; કેમકે, જે માણસ ભાવથી રાબડી ૫હુ અમેને આપે છે, તે અમેને દૂધપાક સમાનજ છે. વી હે રાજન ! તેમેને ધર્મપસાએ જ્યારે લક્ષ્મી મળી છે, ત્યારે તમારા સ્વધર્મી ભાઇએ જે દ્રવ્યહીન રહી સ`સારની વિટ”ના ભગવે, એ ઊંચત નથી. માટે તમારે સબળા સ્વધર્માને દ્રવ્ય વિગેરેની મદદ કરવી જોઇએ તે સાંભળી રાજાએ પેાતાના સ્વધર્મીઓને દ્રવ્ય આદિકની ઘણી મદદ કરી.
એક દિવસે કુમારપાળ રાળને એવા ખબર મળ્યા કે, સારઠ દેશના સ મર નામના રાજાએ ગુપ્ત રીતે બકરાના વધ કરેલા છે. તેથી તેણે પેાતાના મંત્રી ઉદયનને હુકમ કર્યો કે, તમારે લશ્કર લેઇ જઇ સમર રાજા સાથે લડાઇ કરવી, અને તેને મારી તેનું મસ્તક અહીં મને મેકલાવવું તે સાંભળી ઉદ્દયન ગત્રી ત્યાંથી મેટું લશ્કર લે ચાલ્યા. માર્ગમાં શત્રુંજય તીર્થની યાત્રા કરી તેણે એવું નિયમ કર્યું કે, મારે આ તીર્થને છણાદ્વાર કરાવવો. છેવટે સેરડ જઇ સમર રાજાને મારી તેનું મસ્તક કુમારપાળને મે કહ્યુ', પણ સંગ્રામમાં ઉદ્દયન મંત્રીને ધણા ઘા લાગવાથી ત્યાં તેનું મૃત્યુ થયું. મૃત્યુ સમયે તેણે પેતાના માણસને ખેલાવી કહ્યુ કે, મેં શત્રુંજય તીર્થના ઉદાર કરવાનું નિયમ લીધું છે, માટે તે વાત તમારે મારા પુત્રને નિવેદન કરવી ; તથા આ સમયે જો કોઇ મુનિરાજને મને સમાગમ થાય, તે મારી ગતિ વિશેષ પ્રકારે સુધ રે. તે સાંભળી માણુસેએ આસપાસ તપાસ કરી, પણ કોઇ મુનિરાજ નહી મળવાથી તેઓ એક ઉલ્લંઠે માસને સાધુને વેષ પહેરાવી ઉદયન મત્રી પાસે તેડી લાવ્યા. તે વેષધારી મુનિને દ્વેષ ઉદયનમંત્રીએ સમાધિ પૂર્વક કાળ કા. ત્યાર બાદ તે વેષધારી ઉલ! માણુસે વિચાર્યું કે, જે દ્વેષથી મને ઉદયન જેવા મંત્રીશ્વરે પણ નમસ્કાર કર્યો, તે વેષને હવે મારે શામાટે તજવા જોઇએ ?
Aho! Shrutgyanam