________________
(૧૪) महतमादीत्यवर्ण तमसः पुरस्तात् स्वाहा ।।
અર્થ –નગ્ન, ધીર, વીર, દિગંબર, બ્રહરૂપે સાત અહંત આદિત્યવર્ણવાળી પુરૂષને શરણે પ્રાપ્ત થાઉં છું.
(સનાતન એટલે જુનામાં જુના અહંત (જૈનદેવ) ની સ્તુતિ છે. એમાં બીજો કોઈપણ અર્થે બેસતો નથી અને તે રીતે જૈનધર્મના સનાતન પ્રાચીન-અનાદિ લેવામાં કોઈ સંશય રહેતું નથી.) મહાભારત
બાહવરય પાથ ઇત્યાદિ
આ લેકથી કૃષ્ણ યુધિષ્ઠિરને ( જેના) નમ મુનિ સામે શુકનમાં આવ્યાનું કહે છે. મૃગેંદ્રપુરાણમાં
श्रवणो नरगो राजा मयूरःઈત્યાદિ કલેકથી પણ ન મુનિને શુભ શુકન બાબત વર્ણન છે.
એજ પ્રમાણે ગણેશપુરાણ, પ્રજાસપુરાણ, વ્યાયસૂત્ર વગેરે અનેક ગ્રં. જેમાં અનેક દાખલા મળે છે, કે જેથી જૈનધર્મ પ્રાચીન સાબીત થાય છે. વેદોના મંત્ર બાબતની શંકા વિષે જણાવવાનું કે તૈતરીય આરણ્યકના કલાતાના છપાએલાં પુસ્તકમાં સાફ લખ્યું છે કે કેટલાક પાઠ ભાગ્યકારે છોડેલા છે અને તેનું ભાષ્ય કરેલું નથી, અને મૂળ પુસ્તકમાં નહીં એવા કેટલાક પાઠનું ભાષ્ય કરેલું છે.
તૈતરીય બ્રાહ્મણ ૧ ૦, ૧ પ્રપાક, ૧ અ. ના ૧ લાજ મંત્રના ભાષ્યમાં પણ સાયણાચાર્ય લખે છે કે,
वाजसनेयिनश्च वीज्ञानमानंदं ब्रह्म હવે આ શ્રતિ વાજસનેય સંહિતામાં માલમ નથી પડતી, હમણુના
પણ કોણે ગણ્યા છે? નવા ઉમેરાયા હેય, જુના કાઢયા હેય તેમાં પણ કંઈ નવાઈ નથી. આ બાબતમાં એક તાજો જ દાખલે મોજુદ છે કે સંત હરિ વૈરાગ્યશતકના જે ગ્રંથે પહેલાં છપાયેલાં છે, તેમાં અગાઉ અલબેલો giષ રાનને છાદિ ક જોવામાં આવે છે. અને હમણુના છપા યેલા વૈરાગ્યશતકમાંથી કાઢી નાખવામાં આવ્યા છે. વળી હમણાં એક જૈનગ્રંથ પ્રસિદ્ધ થયેલ છે, તેના કર્તા તરીકે ખરાને બદલે એક ભળતું જ નામ મુકીને
Aho ! Shrutgyanam
